Finish Roparun

Een voordeel van 's avonds te laat naar bed gaan is dat ik eindelijk sinds maanden weer eens uit heb kunnen slapen.
In deze laatste week voor de volgende chemo wordt ik 's morgens niet meer wakker met het rare gevoel in mijn maag en K. had een Hofplein vrije dag.

Het Pinksterbrood waar we normaal nog wel eens voor om willen rijden was ik in tegenstelling tot anders helemaal vergeten.

Vanmiddag zijn we naar het centrum van Rotterdam gegaan om daar de deelnemers van de Roparun te zien finishen.
We waren vroeg dus eerst nog gelunchd bij Staal.
Samen met een paar collega's van M. naar de binnenkomst van team 112, Brandweer Rotterdam gekeken.
Indrukwekkend vond ik het dat een van de fietsdeelneemsters van dit team 15 dagen geleden haar laatste chemokuur achter de rug had.
Ik heb begrepen dat zij een super conditie had voordat zij met kuren begon.
Het geeft mij alleen maar weer aan dat je je niet, zoals de oncologieverpleegkundige eerder tegen mij gezegd heeft, tijdens het kuren alleen daar maar op moet richten.

Het regende vanmiddag en ik zag het niet zo zitten om met een natte pruik op mijn hoofd te lopen. Heb een buff en een pet op mijn hoofd gezet en ben zo de stad ingegaan.
M. heeft opgelet en merkte dat er naar me gekeken werd. Ik heb er echter geen last van gehad, het woord kanker zal vanmiddag geen onbekende zijn geweest in Rotterdam.

Na afloop zijn we bij het Turkse restaurant Sahlan gaan eten. (http://www.iens.nl/restaurantsVan/Rotterdam/restaurant.htms?a=%2AR%27dam+Noord&r=2369)

Een aanrader. Als toetje een kop koffie bij V. en G. gedaan.

Car