Zinvolle dag
Toen ik vanmorgen om zes uur wakker werd met het bekende rare gevoel in mijn maag spookte de woorden van Willem Nijholt uit het programma Vinger aan de Pols van gisteravond door mijn hoofd, "before cancer and after cancer". Daarnaast had ik het gevoel of de tram over me heen gereden was.
M. was al aanstalten aan het maken om naar zijn werk te gaan en ik ben gaan eten.
Het overreden gevoel bleef aanhouden dus ben ik maar onder de douche gaan staan en toen Karin om half negen binnenstapte was ik bij wijze van spreken klaar om naar mijn werk te gaan.
Mech belde op om te vragen of het uitkwam dat ze even langs kwam en aan het eind van de ochtend hebben we een uurtje zitten beppen.
Nu ik zelf ziek ben realiseer ik mezelf steeds meer dat het leven constant maar voortgaat en je je soms voorneemt contact met iemand op te nemen, voordat je het weet gebeurd dat echter niet of is het weken later. Toch blijft iemand vaak in je hoofd spoken. Thats live !
Iets laten stond E., een mede oud vrijwilliger voor de deur.
Hij had mij vorige week per email laten weten waarom er volgens hem beperkt contact was (dat gevoel had ik zelf niet hoor E.). Hij was bang dat we elkaar binnenkort in het ziekenhuis tegen zouden komen met als rede dat bij hem zijn kanker wederom de kop op had gestoken.
In de tijd dat ik met E. samenwerkte en hij zijn verhaal wel eens vertelde (tegen mij als leek sprak hij niet over chemo's of bestralingen maar over behandelingen) was het ook echt een levensverhaal wat niet liep zoals het zou moeten lopen.
Ik had er een rot gevoel over vertelde wel eens wat tegen M. maar verder kon ik er weinig mee.
Bij hem komen er bij het lezen van mijn weblog herinneringen boven.
We hebben vanmiddag best wel indringend zitten praten over onderwerpen die normaliter niet op tafel komen zeker nu ik een beetje in kan voelen wat hij de komende tijd allemaal weer mee moet gaan maken.
Het doet me goed om te horen dat hij in ieder geval niet bij de pakken neer gaat zitten.
Ik neem een voorbeeld aan je E !
Al met al is deze woensdag dus toch ondanks mijn duffe hoofd wat opeens weer heel helder kan zijn een zinvolle dag geweest.
Morgen weer een stapje verder met deze vierde klim.
Car
1 opmerking:
Nog even een paar logjes terug zitten kijken naar jullie kale koppies. Zo'n foto durf ik nog niet, maar als ik in de spiegel kijk ben ik niet ontevreden. Ik heb best wel een stoer koppie met nog hele kleine stekeltjes. De pruik is nog even wennen. Heb het gevoel dat ik met een hoed op loop en zo draai ik dan heel voorzichtig met mijn hoofd. Ach nog een paar dagen en dan weet ik vast niet beter......
Een reactie posten