Gedachte laten varen

Dat terugkijken op je eigen blog dient ergens voor. De gedachte van afgelopen weekend dat mijn lichaam zich misschien aan de chemo aan zou gaan passen heb ik maar laten varen.

Het is weer net als de vorige keer ik moet hier gewoon weer "even" doorheen.

Gisteren is mijn moeder met vervoer op maat gekomen en in de loop van de middag is pa haar gevolgd.

Ma heeft hier gekookt en na het eten heb ik met pa een ommetje door de wijk gemaakt om toch het gevoel te hebben dat mijn benen zich gestrekt hadden.

Toen M. thuiskwam was ik alweer onderweg naar bed.

Vanmorgen heeft Karin de stofzuiger door ons huis gegooid. Nu de ramen een paar uur open hebben gestaan en ik het gevoel heb dat het chemische luchtje weer een beetje uit ons huis is verdreven duik ik maar weer mijn bed in.

Car