Hormoontherapie

Op de valreep voor de vakantie nog even bij de oncologieverpleegkundige en de oncoloog geweest. Bloedwaarden waren weer laag maar die gaan de komende tijd alleen nog maar de hoogte in.
De hormoontherapie gaat nu aanvangen. Ik heb echter aangegeven dat ik hier pas na mijn vakantie mee ga beginnen. Wil even drie weken geen rommel in mijn lijf en heb geen zin in mogelijke bijwerkingen deze weken.
Omdat ik nog premenopauzaal ben krijg ik maandelijks (5 jaar lang) een injectie zoladex (stof gosereline) dit is een geneesmiddel dat de productie van oestrogenen door de eierstokken tegengaat. Hierdoor worden mijn eierstokken chemisch platgelegd.
Na de vakantie zal de huisarts het kleine buisje wat d.m.v een spuit in het buikvet geplaatst wordt zetten.
Ik kan er ook nog voor kiezen om mijn eierstokken te laten verwijderen, die voors en tegens wil ik echter de komende tijd voor mezelf eerst eens afwegen.
Daarnaast moet ik 5 jaar een anti-oestrogeen gaan slikken Tamoxifen. (ongeacht of ik mijn eierstokken laat verwijderen)
Dit middel blokkeert de receptoren, de “ontvangers” van oestrogeen in de eventueel nog aanwezige kankercellen, wat tot gevolg heeft dat de kankercellen in het borstweefsel niet gestimuleerd worden en dus ook niet kunnen groeien of zich vemeerderen. Door deze middelen kom ik vervroegd geforceerd in de overgang.
Gevoelsmatig voelt de hormoontherapie niet echt goed omdat ik zo nog dagelijks 5 jaar lang elke dag aan de borstkanker herinnerd zal worden en ik toch best wel angstig ben voor de bijwerkingen. Daarbij is niet duidelijk of er sprake is van overmedicatie. We gaan er tenslotte van uit dat er geen kankercellen zijn achtergebleven en als die er nu nog zijn worden ze straks door de bestralingen ook nog platgebombardeerd.
Toevallig vond ik ook nog eens vandaag dit artikel door een tip op de site van de Amazones.

Na mijn burn-out heb ik een tijdlang niet lekker in mijn velletje gezeten en net nu ik vorig jaar het gevoel had dat ik alle spier-, gewrichtsklachten en andere klachten onder de knie had wordt deze rommel weer in mijn lijf geduwd.
Verstandelijk weet ik echter dat het onverstandig zou zijn om er toch niet gewoon mee te beginnen dus ga ik maar voor de versie dat ik nergens last van zal krijgen.

Maar goed nu ga ik echt proberen om bijna drie weken het woord borstkanker uit mijn hoofd te bannen om 20 augustus vol nieuwe energie met het hoofdstuk bestralingen aan te kunnen vangen.

Car

Zijn de weergoden ons dan toch nog goed gezind ?

De afgelopen dagen is de weersvoorspelling wel een van mijn favoriete programma’s net zoals buienradar en de knmi site.

Liep al met het idee te spelen om alle voorschriften aan mijn laars te lappen en toch de wielen van de caravan in te zetten om hem naar het zuiden te verplaatsen. Niet echt verstandig mede omdat bij M. de vermoeidheid nu toch wel mee gaat spelen.

Ik heb nu echter goede hoop dat het toch nog kampeerweer in Nederland en Belgie gaat worden nu ik dit berichtje net las op de knmi site.

Vanaf dinsdag meer zon, afname neerslagkans en geleidelijk hogere temperaturen.

Verwachting 6 tot 9 dagen vooruit.
Donderdag 2 augustus tot en met zondag 5 augustus 2007
Geleidelijk meer invloed van hogedrukgebieden: geregeld zon, temperatuur oplopend tot enkele graden boven normaal en de kans op een bui is klein.

Duim dus maar dat ze gelijk hebben want we hebben zo zin om er even uit te zijn maar dan moet het wel droog zijn want anders is het armoe in een caravan.

Car

Digitale kaarten

Ik krijg de afgelopen dagen opeens relatief veel digitale kaarten toegezonden zowel via Hallmark als andere verzendmogelijkheden.

Voor het geval ze toch echt zijn, ik maak ze niet open want zowel ik als mijn computer vertrouw ze niet.

Car

Voor de vakantie nog even haren wassen

Voor een vakantie heb ik altijd nog karweitjes die ik graag wil doen.
Zo is de vriezer vandaag na maanden weer eens schoongemaakt en ook wilde ik mijn marmot nog even laten wassen en in model brengen.
Ook hier: einde chemolucht.
In de tussentijd heb ik met mijn vader een wandeling door Hekelingen gemaakt.
Het heeft dus ook voordelen als je je haar even af kan geven.

Kirsten zag de eerste donsharen die op mijn hoofd verschijnen en riep enthousiast dat ze op het computer scherm kon laten zien dat mijn haren aan het groeien zijn.
De laptop werd opgestart en toen een laserpen op mijn hoofd gezet werd zag je op het scherm witte donshaartjes en geirriteerde rode haarzakjes met hieruit volgens Kirsten gezonde donkere haren.
Ze liep te filosoferen dat er over een aantal weken voor de eerste keer geknipt kon worden en dat een pittig kleurtje, of super blond wel leuk zou staan bij een kort koppie.
(Lin: Als je geen kapsalon in wil mag je ongeveer drie keer komen knippen als het haar weer gaat groeien bij Petra)
Kan me er nu nog weinig bij voorstellen maar dat computerscherm zal vast niet liegen.
Om de boel een handje te helpen heb ik mezelf getrakteerd op een lotion van Kerastase om de haargroei te activeren.
Baat het niet dan schaadt het niet.

Lotgenoten contact is toch wel heerlijk en werkt vaak verhelderend.
Zo heb ik afgelopen week gehoord dat in het Reinier de Graaf voor de bestralingen geen tatoeage puntjes worden gezet. Deze puntjes worden als blijvende herinnering op je borst geplaatst.
Dit in tegenstelling tot de Daniel den Hoed waar dit standaard wordt gedaan.
Ik had me al voorgenomen om mijn best te gaan doen om ze te voorkomen, dat blijkt dus niet nodig te zijn.
Jammer dat dit niet door de oncologieverpleegkundige of arts verteld wordt als je de keuze tussen twee ziekenhuizen wordt voorgelegd.
Nu heb ik de beslissing genomen i.v.m. rijafstand en het idee dat de Daniel den Hoed toch meer een "kankerfabriek" is.
Ga ik maandag toch nog even aankaarten.
Na mij moeten nog veel meer vrouwen in het Vlietland de keuze maken tussen deze twee ziekenhuizen.

Car

De chemomist trekt weer op !

De chemomist is mijn hoofd is weer aan het wegtrekken. De kramp in mijn nek wil nog niet weg maar ga er vanuit dat die ook zijn langste tijd heeft gehad.
Heb ik geen tijd meer voor !!

Overal zie ik caravans rijden, het gaat nu echt kriebelen bij me.
Liep ik enige weken geleden nog te twijfelen of ik het wel zag zitten om met een kale kop te gaan kamperen. Ben nu zover dat het me helemaal niets meer kan schelen.
Merkte gisteren weer toen ik gewoon met een doek om hier door de straat liep dat mensen toch alleen gedag zeggen en verder niets durven te vragen of zeggen, zelfs buren van een paar huizen verder knikken alleen. En ik knik terug.
Raar, je woont in de randstad boven op elkaar maar op zo moment kan je heel alleen zijn.

We zijn vanmorgen de caravan uit de stalling gaan halen en dat deed me toch wel wat.
Regelmatig rennen de waterlanders uit mijn ogen gewoon omdat ik besef dat we qua planning die je niet in de hand hebt na vijf maanden de sneltrein twee weken stil mogen laten staan. (en ik ga er gemakkelijkheidshalve ook vanuit dat hij stil blijft staan)
Tranen puur van geluk.
Allebei happy dat onze vertrouwde caravan dit jaar toch nog voor de deur staat.
M. heeft hem direct in het zonnetje gewassen terwijl ik op een campingstoel voor de deur zat.
De buurman moest even helpen om de caravan op zijn plaats te zetten want mijn armkracht is niet veel.
Misschien moet er op termijn een mover onder zodat M. hem alleen kan verplaatsen.
De komende week is er ruim de tijd om hem te vullen.
Maandag 30 juli staat er eerst nog een afspraak voor bloedprikken en een bezoek aan de oncoloog.

Car

Even klagen

Een dag eerder als bij voorgaande kuren ben ik op mijn fiets gestapt.
Niet dat het nu zoveel beter gaat dan bij de voorgaande kuren, heb zelfs het gevoel dat dit de zwaarste is totnu toe maar ik moest echt even naar buiten. Wie weet komt dit ook wel omdat het de laatste is. Heb het echt even gehad.
Het schijnt morgen weer te gaan regenen dus dat ritje kan ik maar vast gehad hebben.
Op de automatische piloot met een briefje in mijn zak gedicteerd door M. ben ik naar Spaland gereden onderweg regelmatig kijkend of er niet echt een auto aankwam.
Heb voor mezelf toch wel de conclusie getrokken dat ik dat wazige chemohoofd het ergste van de bijverschijnselen van de kuren vindt. Zou niet weten hoe ik het voor anderen zou moeten omschrijven en hoop dit snel weer te vergeten.
Bij terugkomst wat bloemetjes uit een plantenbak geknipt, een vorm van meditatie en toen bleek mijn vader met zijn fiets in de achtertuin te staan.
Was zo lief geweest om een breekkabel voor de caravan te gaan halen want die willen we alvast komend weekend gaan halen. Bestemming nog steeds onbekend.
Ik had gisteravond laten weten dat ik liever een dagje alleen bleef maar hij kwam toch nog even kijken hoe het met me ging.
Merk dat mijn humeur dan direct weer opklaart.

Car

Nog een paar dagen

Ik ben al op de helft van de laatste chemo week.
Heb het gevoel dat ik aan het aftellen ben zodat ik echt aan het eind van deze week deze chemoperiode af kan sluiten.
Het gaat weer net als voorgaande weken met dit verschil dat de kramp die ik een van de voorgaande keren in mijn kuiten en voeten had nu een plek in mijn nek heeft opgezocht.
Mijn hoofd staat scheef op mijn romp dus ben ik maar spierverslappers gaan slikken.
Maandag is Mir geweest en dinsdag mijn moeder.
K. is gisteren vertrokken naar Hofplein kamp, die is komende week heerlijk toneel aan het spelen in Baarle-Nassau.
Is toch stukken beter dan rondhangen bij een moeder die niet lekker in haar vel zit.
Normaal was ik hem uit gaan zwaaien, nu zat dat er even niet in.
Zondag sta ik echter bij de bus.
Gelukkig is de zon na ruim drie weken weer gaan schijnen, vanmiddag ga ik in de tuin zitten, kijken of het lezen van een boek wil lukken.

Car

Marmot op blog

Eigenlijk hoort hij bij het vorge item maar ik krijg het nog steeds niet voor elkaar om twee foto's in een blog te plaatsen. (advies hoor ik graag)

Eindelijk had ik vandaag een foto waarbij ik het idee had nu mag de marmot op mijn blog. Daarbij heb ik begrepen dat je door de hormoontherapie buikvet gaat aanmaken dus wie weet is dit wel een van de laatste foto's met een strakke spijkerbroek. Heb echter het voornemen om zodra het kan hier wel iets tegen gaan ondernemen. Heb me daar mijn hele leventje nog nooit druk over hoeven maken levert dus weer een nieuwe ervaring op.
Het is wel weer een "actiefoto" maar daar kan ik ook weinig aan doen.

Vandaag ook navraag gedaan naar de geprikte oestrogeenwaarde. Hij was 775.
Navraag leerde ons dat dit een normale waarde is en dat de chemo de overgang nog niet echt op gang heeft gebracht.
Voor mij iets minder voor de jongere vrouwen met nog een kinderwens waarvoor hopelijk hetzelfde geld een zegen.
Dit betekent dat in het kader van de hormoontherapie waarover ik over drie weken uitleg krijg mijn eierstokken chemisch een handje geholpen gaan worden en dat de prikken in mijn buik waarvan de naam nog niet genoemd is de komende drie jaar elke drie maanden er bij gaan horen.
(volgens het eerder genoemde boekje heet dit medicijn Zoladex of Lucrin)

Jammer maar ik had het al een beetje ingecalculeerd.

Car

Jippie

Het is weer vlotjes verlopen vandaag. Infuus in een keer raak, zowel bij mij als bij Lin.
M. is snel naar de bakker gegaan want deze laatste keer moest ondanks dat het niet zo lekker smaakte toch gevierd worden. Lin (en Marc) waren zelfs zo lief om een kaartje en een cadeautje voor me mee te nemen.
Om half twaalf kon ik de stoel al weer verlaten.
Was wel raar om de verpleegsters gedag te zeggen en te weten dat ik blij was dat het erop zit maar Lin nog een keertje "mag".
Sta nu wat wibbelig op mijn benen en voel me weer wat raar in mijn hoofd maar weet dat dat na een week over is en dat ik over drie weken niet meer terug hoef.
Ook voor de mensen om mij heen fijn, die bezorg ik toch maar ondanks dat ik er niets aan kan doen een hoop zorgen.
De zomerstop gaat vandaag beginnen.

Car

Nog een keer....

Nog een keer zomers op weg met een een winterhandschoen aan
Nog een keer het chemoritje naar het ziekenhuis wat stil verloopt
Nog een keer de verpleegsters van de zesde zien
Nog een keer het infuus inbrengen
Nog een keer 7 zakjes vloeistof in mijn lijf
Nog een keer ruim drie uur zitten
Nog een keer wel een boekje meenemen maar niet lezen
Nog een keer net voor het laatste medicijn inloopt nog een broodje eten
Nog een keer vervolgens mijn smaak kwijt raken
Nog een keer een raar gevoel in mijn maag
Nog een keer die vieze lucht ruiken
Nog een keer voor de soep naar huis ?
Nog een keer een week "chemoziek"

Ik ga er vanuit dat dit de laatste keer ooit is !!
Hierna kunnen mijn bloedwaarden weer gaan stijgen en mijn haren weer gaan groeien

Ga nu snel naar bed dan breekt snel de laatste keer aan.

Car

Eerste contole chirurg

Vanmorgen was de eerste driemaandelijkse controleafspraak bij de chirurg Dokter Han.
Zoals ik me al voorgesteld had was het gelukkig een afspraak met als doel klantenbinding.
Controle van de borst en het litteken en de vraag hoe is het ? Met als antwoord het gaat goed, ik mag niet klagen.
Binnen het uur was ik weer thuis.
Om de wachttijd tot morgen door te komen gaan we vanmiddag naar de nieuwe Harry Potter film The order of the phoenix, ga er vanuit dat een mogelijk virus wat ik nu nog tegen kom mijn dag morgen niet meer kan bederven.
En dan vanavond voorlopig voor de laatste keer naar d'Oude Stoep om na afloop van het eten in plaats van het voorgeschreven kalmeringstabletje een glaasje venusolie naar binnen te slaan.
Het gaat tot nu toe zo goed we durven deze gewoonte uit bijgeloof niet over te slaan.
Ze moesten daar eens weten dat wij hen het chemorestaurant noemen !

Car

Punt achter fysiotherapie en lymfedrainage

Ik heb besloten om niet meer naar de fysiotherapie in het ziekenhuis en de lymfedrainage van Wil toe te gaan.
Vanmorgen ben ik voor de laatste keer bij Wil geweest en daar heb ik gedag gezegd.
De fysiotherapie in het ziekenhuis misbruikte ik alleen nog maar voor lotgenoten contact.
Nu daar weer nieuwe vrouwen met al hun emoties, nog aan het begin staand van het hele proces zijn bijgekomen stop ik met misbruiken.
Aan de beweegelijkheid van mijn arm kan het niet meer bijdragen.
Mijn arm wordt gelukkig ook niet dik en het gevoel of er een band om de arm gespannen is raak ik voorlopig toch niet kwijt. Niet teveel belasten blijft het recept.
Daarbij komt dat Wil me toch niet mag behandelen tijdens de bestralingen.
Ik zou haar dan alleen gebruiken als klankbord.
Mocht het in de toekomst nodig zijn dan kan ik haar altijd bellen. Een fijne wetenschap.
Het voelt goed om deze periode af te sluiten.

Het weer zit niet echt meer. Hou mezelf maar voor dat alle regen die nu valt niet meer kan vallen als M. vakantie heeft.
Gistenmiddag tijdens de paar zonnige uren ben ik op mijn fiets gestapt om naar de bibliotheek te gaan. Onderweg kwam ik een lotgenoot van de fysiotherapie tegen die in de buurt bleek te wonen. We hebben een tijdje staan kletsen en uiteindelijk adressen uitgewisseld.

Ik ben klaar voor de laatste chemo . Alle kwaaltjes zoals pijnlijke aders in mijn arm, verminderde energie, verminderd concentratievermogen en ogen die slechter worden heb ik zo onderhand geaccepteerd ook al ben ik wel erg benieuwd wanneer dat weer minder gaat worden. De oncoloog vertelde maandag dat dat echter wel een jaar kan duren.
Wat mij betreft mag de rommel er alvast ingepompt worden. Mijn leukocyten waren maandag 2.6 dus voldoende voor de laatste kuur.
Het is echter nog wachten tot vrijdag.

K. vermaakt zich heel erg goed, de boeken zijn ingeleverd en hij heeft een zomertoer kaart gekocht. Vanmorgen is hij in alle vroegte op de trein naar Maastricht gestapt.

Car

Leven en overleven

Gisteren zei ik tegen M. weet je waar wij mee bezig zijn de laatste tijd: niet met leven maar met overleven.
Gelukkig gaat ons het tot nu toe heel goed af mede dankzij de steun van een aantal mensen om ons heen maar een hele grote last komt toch wel op de schouders van M. terecht.
Gisteren is hij ondanks de zaterdag nog een paar uur naar kantoor geweest, s'middags hebben we boodschappen gedaan en 's avonds nog even een gigantische strijk weggewerkt.
Hij had zich voorgenomen vanmorgen om zes uur zijn bed uit te gaan zodat hij ook op zondag nog een paar uur naar kantoor kon gaan en vanmiddag toch ook nog even van de zon zou kunnen genieten. Even een paar uur niets.
Het moet tenslotte af maar wat is nog menselijk ? Wie ligt er straks in een hangmat en wie onder de grond ?
Een echte vrije dag heeft hij sinds eind februari niet meer gehad.
Vanmorgen heeft hij het idee om weer vroeg op pad te gaan even laten varen, moe was de motivatie.
Maar nu een paar uur later is hij toch met zijn hoofd in de zon vergezeld door K. in een open auto zijn laptop op kantoor gaan halen.
We gaan er voor dat dit over een paar maanden over is !!
Dan is het overleven ten einde en gaan wij hopelijk ook weer leven.

Net een schoolreisje

Dit blog gaat een beetje op een modern dagboek lijken waarbij ik hoop dat ik het boek over een paar maanden kan gaan sluiten.
Ik realiseer me dat het voor verschillende lezers niet meer interessant is want zoveel interessants maak ik momenteel niet mee, die haken dan af of scannen zoals M. dat noemt de berichten op wetenswaardige momenten. Maar ik blog voor mezelf en vandaar toch ook vandaag een stukje want het bloggen werkt verslavend en ik heb vaak het gevoel na publicatie van een stukje dat ik iets af kan sluiten. Dat sommige lezers het gevoel hebben gluurders te zijn omdat je door het lezen van een blog dingen te weten komt die normaliter niet verteld worden vindt ik geen probleem. Het kan ook positief werken. (Jan lees je nog mee ?)

K. is vanmorgen al vroeg met zijn overwinningsbonus van opa & oma op zak met een vriend en vriendin naar het centrum van Rotterdam vertrokken om zijn luchtje te incasseren en de prachtige tas die in de winkel brandde aan te schaffen.

Ik had eindelijk weer eens een massage-afspraak gepland bij Carla in Villa Palagonia.
Voordat ik borstkanker kreeg kwam ik hier regelmatig.
Ik had met Carla afgesproken dat ik weer een afspraak zou maken als ik daar aan toe was.
Met de auto bedraagt de reistijd een kwartierje, met twee trams en een bus deed ik er nu ruim een uur over. Half Vlaardingen heb ik gezien. De tram waarvan wij hoopte dat hij er zou komen in de tijd dat we in Vlaardingen-Holy woonde was nu mijn vervoermiddel.
Onder het genot van een kopje thee hebben we alvorens de massage begon even kort de afgelopen maanden doorgenomen.
Ik heb sterk een gevoel dat er een rede is waarom de borstkanker zich openbaarde nadat ik net de stap had genomen om weer betaald aan het werk te gaan. Ik heb dit vandaag aan Carla verwoord en zal proberen om mijn ideeen hierover binnenkort ook aan mijn blog toe te vertrouwen.
De massage met warme etherische olien was heerlijk, de hoofdhuidmassage op de kale bol voor zowel Carla als mij een leuke ervaring. Normaal ga ik met een vet hoofd naar huis nu met een glad bolletje. Om een vette marmot te voorkomen heb ik op de terugweg mijn pet opgezet.

Na afloop heb ik nog heerlijk even lopen kijken in de winkels op het Liesveld. Het was maanden geleden dat ik alleen winkel in, winkel uit had gelopen. Zoiets eenvoudigs maar zo heerlijk.
Het lijkt wel of mensen extra lief voor je zijn als je met buff en pet op buiten loopt. Ik snap het ook wel want met pruik op ziet echt niemand waar ik mee bezig ben, zonder pruik is al snel duidelijk wat er aan de hand is.

Op de terugweg werkte de RET niet echt mee. Bij de tramhalte in de Holy bleek dat de tram was uitgevallen en besloot ik maar naar huis te gaan lopen.
Onderweg viel dat toch wel tegen en voelde ik het vocht in mijn voeten wat Carla had afgevoerd weer terugkeren. Toen ik tegen zessen thuis was had ik het gevoel of ik op schoolreisje was geweest. Alleen maar naar Vlaardingen maar het was net een dagje uit.

Zo lopend door onze oude en nieuwe wijk realiseerde ik me wat we de afgelopen maanden steeds tegen K. gezegd hebben en wat zijn mazzel gisteren voor ons betekent.
Per september verhuisd de werkgever van M. naar Utrecht en dit gaat voor hem elke dag minstens twee uur extra reistijd opleveren.
Aan K. hebben we beloofd dat hij zijn Havo af mag maken in Schiedam als hij over zou gaan naar Havo-4. Was K. blijven zitten dan had dit voor ons de weg vrij gemaakt om eens te gaan kijken in de omgeving van Utrecht.
Weg uit de randstad waar we ons hele leven gewoond hebben misschien op zoek naar rustiger oorden.

Bij binnenkomst lag er een prachtige handgemaakte Don Giovanni kaart met lieve tekst van vrienden van mijn ouders. Heel erg bedankt, hij staat naast zijn Mac Beth voorganger op de kast !
Toevallig zat bij de zelfde post een aanbieding voor Don Giovanni voor de speeldata van 14 en 16 september a.s.
Volwassenen betalen op die dagen slechts 8.50, kinderen 6 euro.
V.a. 21 augustus te reserveren via Jeugdtheater Hofplein o.v.v."'Actie Operadagen Rotterdam"

Car

Sommige mensen zit het altijd mee !

Vanmiddag was het wachten op het telefoontje van de mentor van K.
Hoe hadden de leraren gestemd is hij over of niet ? Om iets over drieën was het dan eindelijk zo ver….. de telefoon….
Het gesprek begon met de vraag, ja hoe ga ik je dit vertellen? Oh ik wist het al was zijn antwoord, blijven zitten.
Om een lang verhaal kort te maken: Onze puber is dus weer door het oog van de naald gekropen. 5 van de 10 leraren hebben voorgestemd en meneer krijgt het voordeel van de twijfel !
De brief die hij zelf afgelopen week aan de afdelingsleider heeft gestuurd met een zielig verhaal over een moeder met borstkanker en een K. met pfeiffer heeft hem misschien net die extra stem opgeleverd die hij nodig had.
Dolle boel hier. Zie je nu wel, ik wist dit wel met een minimale inspanning is het maximale resultaat behaald.
Op naar Havo-4. Goede voornemens voor volgend jaar zijn er in overvloed. We houden je er aan K. Je hebt geluk dat ik niet mee mocht stemmen.
Maar goed, je lekkere luchtje heb je binnen mazzelaar !!!!!
Wat ben ik toch ook een watje.

Car

Actie ondernomen

De afgelopen dagen heb ik mezelf aflopen vragen waar ik in het najaar naast de bestralingen mee bezig zou willlen zijn.
( ik hoor de oncologieverpleegkundige al zeggen: "u moet niet zoveel denken" maar het blijft maar draaien daarboven)
Je moet tenslotte wat hebben om naar uit te kijken, zo vindt ik het veel te saai !!
Voor mezelf een lijstje gemaakt:


- Creatieve cursus die overdag plaatsvind volgen.
- Een nieuw tuintafeltje mozaiken.
- Weer aan yoga gaan doen.

Heb dan ook gisteravond Ineke de Zeeuw een moeder van de basisschool van K. waarvan ik wist dat zij creatieve workshops en aquarelcurssen gaf gemaild en na een leuk gesprek eerder deze middag me opgegeven voor de aquarelcursus die op dinsdagochtend 4 september begint. Op dinsdagmorgen heb ik dus geen tijd voor een bestraling.
Naast het hinderlopen schilderen wat ik in mijn jeugd heb gedaan heb ik zoiets nog nooit gedaan, leuk een nieuwe uitdaging.
Morgen wil ik met pa langs een winkel waar benodigdheden te koop zijn om weer te gaan mozaieken en op advies van een van de Texeldames heb ik iemand gemaild die me kan helpen aan adressen waar Druyoga wordt gegeven.
Weer iets om naar uit te kijken.

K. hoort morgen over hij over is of niet. Hij is een bespreekgeval. Zijn lot ligt nu in handen van de leraren.

Car

Site van Marloes

Tijdens een proces, in mijn geval de borstkanker is het goed om te merken dat andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten met hetzelfde dillema zitten.
Hele onbekende mensen, andere leeftijd en gezinssituatie waarin ze verkeren maar op hetzelfde moment rondlopend met hetzelfde probleem(pje).
Contact met elkaar betekent dan net dat zetje en beetje steun wat je op dat moment nodig hebt.
Speel ik met mijn lot door een behandeling iets uit te stellen ?
Marloes schrijft er vandaag een leuk stuk over op haar weblog.

Er is vandaag niets bijzonders gebeurd maar ik merk dat ik gigantisch veel energie heb gekregen door de beslissing van gisteren. Het zijn soms de kleine dingen die het doen.

Car

Ik begrijp dat u wilt onderhandelen mevrouw ?

Vandaag was de intake i.v.m. de komende bestralingen.
Tussen M. zijn drukke werkzaamheden door (de komende veertiendagen moet hij met een beperkte groep mensen een kwartaalrapportage zien te maken in minder uren dan normaal) zijn we via de Harreweg naar het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft gereden. Als de doseerinstallatie in Midden- Delfland niet in werking is bedraagt de reistijd 20 minuten.Ik had al op de site van het RDGG gezien dat Dokter Niël waarschijnlijk een jonge Belgische dokter was en dit bleek te kloppen. Een hele rustige man die alle tijd had.

De behandeling bestaat uit 35 bestralingen (verdeeld over 7 weken) waarvan er 25 op de gehele borst plaatsvinden en 10 gericht op het gebied waar de tumor is verwijderd.
Om de DCIS die nog in de borst is achtergebleven te killen krijg ik 2 bestralingen extra.
Alvorens de behandelingen gaan beginnen vindt er een simulatie plaats om precies het gebied te bepalen en er voor te zorgen dat delen die niet bestraald hoeven worden ook niet meegenomen worden. Ook volgt er nog een gesprek met een verpleegkundige die alle voorschriften gaat vertellen.
Toen kwam de datum ter sprake. Als het aan de dokter lag zou ik binnen drie tot vier weken na de laatste chemo (13 juli) beginnen.
Ik was goed voorbereid en was vanochtend ook al via de mail door Marloes op de hoogte gebracht van haar intake eerder deze morgen in de Daniel den Hoed. Zij had ook deze termijn te horen gekregen en was met een dilemma naar huis gegaan.
De dokter moest lachen en zei: "Ik begrijp dat u wilt onderhandelen mevrouw ? "
Nu die onderhandelingen verliepen vlot. Samen kwamen we tot de conclusie dat starten 5 weken na de laatste chemo ook zo zijn voordelen had:

• In augustus wordt er een nieuwe CT scan in het RDGG in gebruik genomen waarvan ik dan gelijk gebruik kan maken. Totnu toe werden er alleen rontgenfoto's van het hart gemaakt maar vanaf augustus wordt er een uitgebreide CT scan gemaakt om later te kunnen bekijken of er door de bestralingen hartschade is opgelopen. Het is mijn linkerborst dus in mijn geval een voordeel.


• Hij gaat zelf ook met vakantie en nu hoeft hij mij niet over te dragen aan een collega.


• Op vakantie gaan is volgens hem ook beter voor mijn hart en herstel.
  Dus prettige vakantie ik zie u 20 augustus terug en dan gaan we in die week alles opstarten.(simulatie, uitleg e.d.)

Sinds afgelopen week merk ik dat de hormonsters, aan het werk gezet door de chemo flink bezig zijn in mijn lijf.
Waterlanders die totnutoe uitbleven (op de dagen in Texel na) kwamen en komen spontaan opzetten en de koude rillingen lopen over mijn lijf.
Wist afgelopen week even niet wat ik met mezelf aanmoest en moest dan ook uitkijken dat M. die verschrikkelijk zijn best doet niet de volle laag zou krijgen.
Want dat mag best nog wel eens hardop gezegd worden:
M. je bent een wereldman, als er iemand is die me steunt dan ben jij het wel.
Hoe hij het allemaal voor elkaar krijgt weet ik niet maar volgens eigen zegge loopt alles nog redelijk zolang hij hier en daar een steek mag laten vallen.
Gistermiddag hebben we heerlijk een paar uur op ons tuinbankje in de zon gezeten en alles nog eens voor onszelf op een rijtje gezet en lopen mijmeren over toekomstplannen.

Toen ik net geopereerd was kreeg ik bezoek van K. die twee jaar geleden ook alle behandelingen voor borstkanker heeft ondergaan. Ze vertelde me toen dat in de periode van de behandelingen haar wereldje steeds kleiner was geworden en dat ik me daar op voor moest bereiden.
Dacht toen wat raar, dat gaat mij niet gebeuren.

Nu we een tijdje verder zijn begrijp ik haar. Ook mijn wereldje is kleiner geworden. De achtertuin is mijn buiten en met een zonnetje is het daar heerlijk en veilig.

• Ik kan niet meer in mijn auto stappen die staat zo goed als nieuw ongebruikt voor de deur. (Mech maakte vorige week de opmerking: raar de ene heeft geen auto en wil er een, en de ander heeft er een maar kan hem niet gebruiken)


• Drukke trams en groepen mensen kan ik beter vermijden i.v.m. loslopende virussen.


• Mijn chemobrains werken niet mee.


• Borstkanker hebben is geen nieuws meer maar een gegeven.

Door de wetenschap dat ik na de laatste chemo even een paar weekjes rust krijg zullen de komende vier weken heel wat makkelijker zijn.
Ben dus helemaal happy. Toch nog even weg en weer opladen voor de volgende periode.
Het is tenslotte ook voor K. zomervakantie en hoe suf hij een vakantie in Nederland ook vindt negen weken thuishangen is ook niet alles.

Car