woensdag 18 april 2007

Ellen ten Damme vertelt met documentaire eigen verhaal - Een tip van Mir


Vanavond werd ik door mijn zus getipt dat Ellen ten Damme in het programma de wereld draait door was (http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/terugkijken.php?id=309) om te vertellen over de documentaire die vanaf morgen in de bioscoop te zien is.
In Rotterdam te zien in Cinerama (http://www.cineramabios.nl)
Op dat moment was ik net aan het lezen dat Karin Spaink een jaar na haar diagnose borstkanker besloten had om niet aan de hormoontherapie te gaan. (http://blogger.xs4all.nl/kspaink/archive/2007/03/30/196259.aspx)
Had ik nog niet over nagedacht dat dat ook een keuze zou kunnen zijn.
Car

Vanaf 19 februari in de bioscoop
AMSTERDAM - Eigenlijk moest het een privé-document worden voor het geval ze zou overlijden, maar Ellen ten Damme overwon de borstkanker. De zangeres/actrice besloot filmmaker Rob Hodselmans toch zijn gang te laten gaan, zodat ze een keer haar eigen verhaal kon vertellen. „In de hoop dat ik daarna nooit meer over de ziekte hoefde te praten”, aldus Ten Damme dinsdag.Het loopt nog niet helemaal zoals gepland. De Amsterdamse heeft al heel wat journalisten te woord gestaan en iedereen vraagt naar haar ziekteperiode. De film moest die periode afsluiten, maar tot nu toe wordt alles juist continu opgerakeld. Binnenkort kan iedereen zien hoe de muzikante zich door de periode vocht, want Ellen ten Damme - As I Was Wondering Where This Mixed-Up Little Life Of Mine Was Leading To draait vanaf 19 april in de bioscoop.
In 2005 werd borstkanker geconstateerd bij de toen 38-jarige Ten Damme. „Misschien ben ik er over een half jaar niet meer”, schoot er door haar hoofd. Daarom gaf de artieste cameraman/regisseur Rob Hodselmans, met wie ze al vaker werkte, toestemming haar leven vast te leggen. „Dan is er toch een keer een goed portret van me gemaakt”, dacht Ten Damme.
Toen bleek dat haar ziekte niet levensbedreigend was, viel het eerste doel van de documentaire weg. Maar door alle verhalen die ze over zichzelf hoorde en las, kreeg ze een nieuw doel. „Omdat het toch al de wereld in was, wilde ik mijn eigen verhaal vertellen.”
Hodselmans had na de eerste filmdag al het gevoel dat het materiaal het uitzenden waard was. „Ik wist dat er meer in zat dan alleen een privédocument”, vertelt hij, maar hij liet de beslissing over aan Ten Damme. Intussen filmde hij haar niet alleen tijdens ziekenhuisbezoekjes, maar ook tijdens het werken aan haar nieuwe cd en bij optredens die gewoon doorgingen tussen de bestralingen en de chemokuren door.
Een „noodzakelijk kwaad” noemt de artieste het dat ze zich moest blootgeven voor de camera. „Ik wilde wel gefilmd worden, maar niets zeggen. Onder dwang hebben we toch een interview opgenomen. Ik ben wel heel open, maar waarom zou ik open zijn tegen de rest van de wereld? Alleen mijn beste vrienden, partner en familie kennen mij echt goed. Verder niemand, en dat wil ik graag zo houden. Al besef ik dat deze film een behoorlijke inkijk zal geven.”
„Misschien krijg ik er ook wel heel erg spijt van”, vervolgt ze. Ze heeft er tijdens de opnames ook vaak aan gedacht de handdoek in de ring te gooien, maar het zien van de filmbeelden weerhield haar daar iedere keer van. „Als je iets moois wilt maken, moet je er ook iets voor over hebben.” Ze noemt de film „heel mooi en bijzonder”. „Ik denk dat mensen er iets aan kunnen hebben als ze zien hoe het met mij gaat.”
„Als je er niet aan doodgaat, gaat het leven gewoon verder. Ik was van tijd tot tijd heus wel droevig, maar probeerde er toch altijd een feestje van te maken.” Hoe nuchter ze ook klinkt, de zangeres is wel veranderd. „Je realiseert je door zo'n ervaring extra hoe leuk het leven is.”
De documentaire draait vanaf 19 april in de bioscoop. Later dit jaar zendt de NPS de film uit op televisie. De nieuwste cd van Ten Damme, Impossible Girl, ligt sinds 2 april in de winkels.


Bron: detelegraaf.nl

1 opmerking:

Car zei

Op 7 oktober 2007 was deze documentaire bij de NPS Het uur van de Wolf te zien.
http://player.omroep.nl/?aflID=5654865