Einde ontboezemingen uit Schiedam

Ons leven staat op het punt om een nieuwe spannende wending te nemen. Mede hierdoor heb ik besloten om na ruim drie jaar een punt te zetten achter dit blog. Ik hoop dat de stap die we gaan zetten ook mij weer nieuwe kansen zal bieden.

De meeste vrienden en bekenden zijn vanavond door ons per email op de hoogte gebracht. Het kan echter goed dat wij jou net gemist hebben of jij een stille lezer bent.

Wil je op de hoogte blijven van ons verdere leventje stuur mij dan een email, dan informeer ik je.

Ik wil iedereen bedanken voor het meelezen en de lieve reactie's van de afgelopen jaren.

Hoop jullie op een andere plek terug te zien. 

Liefs

Car

Adiana sterilisatie uitgevoerd.

Met een enigzins dubbel gevoel liet ik me vanmiddag naar het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp vervoeren voor de Adiana sterilisatie. De internist had nog niet gereageerd op mijn email van vorige week waarin ik hem gevraagd had naar een second opinion in het AVL t.a.v. het Zoladex gebruik. De ingreep zou toch niet binnen enkele dagen al nutteloos blijken ?

Mijn overtuiging dat ik gebeurtenissen beter stap voor stap af kan handelen, en me van te voren niet al te druk moet maken over eventuele gevolgen gecombineerd met mijn gierigheid (er was sprake van een boete van 25% bij annulering binnen 7 dagen)  had me doen besluiten om hem maar gewoon door te laten gaan.

Ik wil niet zeggen dat de ingreep echt een fluitje van een cent was maar zoals verwacht was het zonder verdoving echt goed te doen. 

Tijdens bloedpikken word ik tenslotte ook licht in mijn hoofd en komen de opvliegers in alle heftigheid voorbij, nu werd hier nog een weeachtig kramperig gevoel aan toegevoegd. Nu weet ik dat twee tabletten naproxen de heftige kantjes er ook nog afgehaald zouden hebben.
M. "mocht" mee naar binnen om verplicht op het beeldscherm mee te kijken, dit was zijn "straf" omdat hij zelf niet durfde. Binnen het half uur stonden we inderdaad weer buiten en was het klusje geklaard. 

Over een maand wordt er een echo gemaakt om te kijken of de plugjes nog goed op z'n plaats zitten en dan volgt er twee maanden later nog een X-HSG waarmee bepaald word of de ingreep is gelukt.

Op de terugweg in de auto bedacht ik me dat het toch wat was, ruim 17 jaar diverse methode's van anticonceptie gebruikt en dan nu in drie kwartier hier definitief van af.

Mooie methode, voor hen die zeker weten dat er geen kinderwens meer is maar nog wel hormonale medicatie gebruiken, DOEN !!!!!!

Thuisgekomen bleek mijn internist gebeld te hebben. Hij had contact gehad met het AVL en daar was  bevestigd dat tamoxifen gecombineerd met zoladex gezien mijn leeftijd volgens de inzichten van het AVL geen significant verschil op overleving oplevert. 

Yes, het zoladex recept gaat dus regelrecht de vuilnisbak in en ik blijf definitief bij mijn besluit. Niet meer beginnen met die troep. Kwaliteit van leven is voor mij momenteel veel belangrijker.

Tijdens het avondeten vertelde we K. hoe de dag verlopen was waarop mij een hand werd overhandigd en er een brede grijns op zijn gezicht verscheen. "Bedankt ma, nu weet ik zeker dat ik enig erfgenaam blijf"

Car

Kattenhumor

De kat van buren enige huizen verderop maakt er de afgelopen maanden een gewoonte van om onze tuin als kattenbak en krabpaal te gebruiken. Olijfboom en nieuw meubilair worden door hem als leuk nieuw speelterrein gezien.
Toen we indertijd in de straat kwamen wonen kende we de meeste bewoners. Tegenwoordig stellen nieuwe bewoners zich niet meer voor als ze ergens komen wonen dus contact is er met deze buren niet.
Enige weken geleden werd het sloopwerk ons toch te gortig dus M. is netjes aan gaan bellen om te vertellen waar de kat mee bezig was en om te vragen of er geen oplossing gevonden kon worden.
De buurman deelde mede dat hij eens met zijn kat zou praten en hiermee was het gesprek snel beeindigd. We hebben de wijkagente vriendelijk verzocht of zij wilde bemiddelen.
Achteraf bleken onze buren (misschien de buurvrouw ?) toch een vorm humor te hebben die we wel begrijpen.
Vrijdag op mijn verjaardag belde ze aan, met als buffer een klein kind aan haar zijde met de mededeling dat ze toch graag mee wilde denken. Om het hoekje vandaan kwam een verrassingspakket met allerlei attributen die de kat uit onze tuin zouden moeten weren.
Als jullie je dus afvragen wat ik zoal doe de hele dag, ik zit bij het raam met een toeter die een hoog voor mensen onhoorbaar geluid verspreid en die ik op de kat moet richten als hij in de buurt komt. Het raam moet hier echter wel voor open staan.
Jullie nog tips ?

Car

APK 2010

Vorige week stonden mijn jaarlijkse mammo en echo weer gepland.
Terwijl ik tussen de pletmachine zat moest ik net als voorgaand jaar praten als brugman om de medewerkster te overtuigen dat ik echt ook op een echo stond. Op de gang stierf M.ondertussen zeven doden toen hij wanneer ik al geruime tijd binnen was de radioloog naar binnen zag schieten. Uitslag was goed dus de zenuwen waren weer voor niets geweest.
Met deze goede uitslag op zak ging ik maandagmiddag alleen naar de internist voor de "handmatige controle", en het bespreken van de voortgang van de hormoontherapie. Dacht dat dat een fluitje van een cent zou worden, uitslag was tenslotte goed en als het aan mij lag kreeg ik een jaarrecept tamoxifen mee en waren we zo klaar.
Tijdens dit consult kreeg ik echter het dringende advies om mijn beslissing over het stoppen met de Zoladex(spuiten) toch  te herzien. Als het aan mijn arts ligt begin in weer. Dit ondanks het artikel wat ik hem vorig jaar heb overhandigd wat hij ook nogmaals had doorgelezen en de bekendheid bij hem dat er in het Avl soms anders word gedacht.
Ook kreeg ik te horen dat als het aan hem ligt ik niet stop na 5 jaar tamoxifen slikken maar gaan we er 7, 10 of onbeperkt van maken. Is lekker ik was juist begonnen met het aftellen van 2 1/2 jaar.
Zal de arts bijscholing achter de rug hebben of teveel recidieven onder ogen hebben gekregen ?
Ik ging enigsinds verward richting huis, volgende week staat ook nog eens de sterilisatie gepland. Beetje lullig als enige tijd later die eierstokken toch niet meer hun werk doen door de zoladex.
Maar wat als ik zijn advies niet opvolg en later blijkt toch dat er nog ergens een verdwaalde cel aan het groeien gaat ?

Na een nachtje slapen heb ik besloten om mijn arts een briefje te sturen met het verzoek om mee te werken aan een second opinion in het AVL.
Komt daar uit dat weer beginnen echt de beste keuze is dan doe ik dat. En anders dan blijf ik bij mijn besluit.
Mocht later dan blijken dat we toch die ene verdwaalde cel hebben gemist dan is het mijn eigen bewuste keuze.

Car

Eerste paal en Opa

Vandaag was een bijzondere dag met een lach en een traan. Een nieuw begin en een afscheid.

Vanmorgen is de eerste paal geslagen van "Villa Senior", de levensbestendige woning die mijn ouders na de zomer gaan bewonen.

Kort na het moment dat ik zelfstandig ben gaan wonen zijn zij verhuist naar een zonnige woning in Ommoord welke binnenkort te koop gezet zal worden. Ook al heb ik zelf nooit in het huis gewoont toch zal ook dit weer een periode zijn die word afgesloten, volgens K. zal het luchtje van opa & oma vast in het nieuwe huis niet meer aanwezig zijn.
Ondanks het woongenot met groen uitzicht wat ze hier jaren hebben genoten gaan ze,gelukkig nog samen, op 74 jarige leeftijd de stap zetten naar een vrijstaande woning in de wijk Nesselande, dicht in de buurt van mijn zus. De trap zal vooral door mijn moeder niet langer genomen hoeven worden.
Ma mocht zelf vanmorgen de eerste paal slaan.

De bouwvordering zullen door Mir weer worden bijgehouden via een blog http://gvkade.blogspot.com/

Afgelopen zondag is Opa van Maurik op 88 jarige leeftijd overleden, door ons eigenlijk altijd Opa Jaws genoemd.
Opa was een ware levensgenieter, bij elke gelegenheid die tot een feestje bestempeld kon worden was hij van de partij. Achter de geraniums zitten was niet zijn ding.
Vanmiddag is hij onder begeleiding van het Shantyikoor Rotterdam en een koor van het Rotterdams Wijktheater naar zijn laatste rustplaats gebracht. Voor zijn voormalige woning zijn er op zijn verzoek nog een paar vuurpijlen afgestoken.
Bij menige verjaardag of feestje vooral als het vergezeld zal gaan met eten zullen we aan je denken opa. Het zou mooi zijn als ook wij met zoveel energie zo oud mogen worden.

Car

Wereld

Donderdag morgen, drie heerlijke zonnige dagen heb ik alvast in mijn zak gestoken. Het melkmuiltje heeft weer wat kleur gekregen omdat ik regelmatig vergezeld van mijn boek neerstrijk op een bankje in een park of terras. Op straat leeft het echt mede door de grote aantallen studenten die Granada als studentenstad hebben ingenomen.
Mijn heupen vinden het iets minder die deden na twee dagen veelal bergopwaarts lopen al pijn en moeten bij elke aanvang van een wandeling weer op gang komen. 's Avonds gaan we gezellig samen op zoek naar een restaurant die op dit tijdstip van het jaar niet allemaal open blijken of pas na 22.00 uur op gang hopen te  komen. Het gemiddelde inkomen in Granada blijkt erg laag te liggen en de hordes toeristen ontbreken in deze tijd van het jaar nog.
Vanmorgen was het weer even iets minder en besloot ik voordat ik zo naar het Alhambra vertrek mijn mail door te spitten en de nieuwsberichten te lezen.
En nu zit ik dan al een tijdje met een knoop in mijn buik in de lobby van het hotel nadat ik nu op donderdagmorgen pas zie wat er gebeurd is met het 12 jarige Dordse meisje Milly.
In wat voor wereld leven we als je zelfs je kinderen moet gaan verbieden om overdag open te doen voor de buurman ? Hier kan je je kind als ouder toch niet tegen beschermen !

Car

Mee naar Granada

Maandagmorgen half vijf. Ondanks dat ik zo verstandig was om gisteravond de kaartjes voor het concert van Trijntje Oosterhuis weg te geven en vroeg mijn bed in te duiken ben ik op dit tijdstip niet zo blij. Vroeg opstaan is echt niet meer mijn ding.
Op de automatische piloot doe ik mijn ding zodat we om half zes op de taxi staan te wachten die ons naar het vliegveld zal brengen.
Onderweg naar het vliegveld vertelt dat taxichauffeur dat hij nog maar zes weken hoeft te werken, hij heeft een rijke vriendin aan de haak geslagen, die met 17 bloemenzaken binnen is, en gaat nu voor zijn zoon zorgen, het huishouden laat hij aan iemand anders over. Het is mooi geweest, ouder dan wij is hij niet.
Vol bravour vertelt hij over zijn twee wekelijkse tripjes naar Ierland en regelmatige vluchten naar Monaco. Wat zal hij daar doen vraag ik me later af.
Bij het vliegveld aangekomen vraagt hij of we op vakantie gaan waarop M. hem vertelt dat hij een weekje gaat werken in Granada en ik dit keer gezellig mee ga.
Al weglopend van de auto roept de taxichauffeur hem na dat hij toch eigenlijk maar een sukkel is !
Om twaalf uur zijn we in het hotel in Granada waar M. zich snel in zijn pak hijst. Samen eten we nog even snel een broodje waarna hij naar kantoor vertrekt.
Het zonnetje schijnt heerlijk en ik besluit het oude gedeelte van de stad te gaan bekijken. Via smalle, rustige gezellige straatjes kom ik op een klein pleintje vol met Spanjaarden waar ik enkele uren af en toe verdiept in een boek van de zon geniet. Wat kan het leven toch heerlijk eenvoudig zijn.

's Avonds eten we in een straatje vol met Oosterse zaakjes om om 10 uur richting de kamer te vertrekken.
We zijn moe. Ik van de zon. M. van het werken.

Car

Bart op zondag

Gisteravond zijn we naar Schiphol gereden om M. weer thuis te verwelkomen. Van te voren had ik Hello Goodbye visioenen, dit werd echter opgelost omdat het vliegtuig wat bochten had afgesneden waardoor M..al voorbij de douane was voordat wij bij het vliegveld arriveerde. Zo stond hij op ons en niet wij op hem te wachten.
Met K. opgevouwen achterin de cabrio zijn we met een auto vol verhalen en koffers naar huis gereden.

Afgelopen twee weken heeft hij ons via lange emails van zijn belevenissen op de hoogte gehouden.
Zo schreef hij vorige week zondag:

Het is hier nu 6 uur en ik ben wel wakker, de koffer inpakken en dan nog even slapen is het plan, omdat het in NL 10 uur is kijk ik even of ik Rijnmond kan ontvangen.Dat lukt en met gemengde gevoelens luister ik in Buenos Aires naar Bart op Zondag, de belangrijkste ingredienten ontbreken echter en ik kijk nu al uit naar volgende week zondag.

Na het lezen van dit stukje heb ik Bart Nolles van Radio Rijnmond benaderd met het volgende verzoek:

Hoi Bart,

Zondagmorgen luisterde ik met mijn zoon tijdens ons wekelijkse zondags ontbijt met broodje, eitje en sjutje naar jou programma. Mijn echtgenoot M. is op zakenreis en zat zondag alleen in een hotel kamer in Buenos Aires. Enige uren later zou hij vertrekken naar Sao Paulo.
Volgende week zondag zit hij zoals hij zelf ook schrijft in gezinsverband weer aan onze eigen tafel te luisteren naar jou programma.
Kan jij hem niet verrassen door een passend nummer te
draaien ?

Een leuke reactie van Bart volgde al snel.

K. zat in het complot en heeft gisteravond aangegeven vanmorgen tijdig van huis te willen vertrekken en zo zaten we voor aanvang van het programma aan het ontbijt.
En toen kwam het vijfde nummer van het programma met uitgebreid mijn verhaal en het nummer We'll meet again. Mooi hoe zoiets eenvoudigs zo'n bijzonder moment oplevert.
Volgens M. was het weer echt een Car actie: de muziek was geregeld, het sjutje en eitje ook, de broodjes voorraad die hij normaliter in grote hoeveelheden inslaat had ik niet gecontroleerd dus die ontbraken :) (gelukkig was er natuurlijk wel normaal brood in huis wat snel getoast kon worden)

Niet geluisterd maar wel benieuwd hier is de podcast van de uitzending van Bart op zondag van zondag 7 maart 2010 te downloaden. Vanaf minuut 16 is ons stukje te horen.

Car

Voorbereidingen

Onze voorbereidingen voor het weekje New York volgen ?
Sinds vanavond online http:haneninny.blogspot.com

Week om voordat ik er erg in had

Ik zag er best wel een beetje tegenop, twee weken gescheiden van M. en daarvan ook nog een week helemaal alleen thuis. Het is echter omgevlogen voordat ik er erg in had. De films die alleen ik wil zien staan nog steeds ongezien op de harddisk en menig ander thing to do in ongedaan gebleven.

Even een weekje met niemand rekening houden, niet hoeven zorgen, is denk ik wel goed om dat af en toe weer te ervaren.

In de loop van de morgen heb ik er voor gezorgd dat het huis opgeruimd was, bloemetje op tafel, boodschappen gedaan en appeltaart in de oven.

Man 1 K., stond om iets voor drieen voor de deur. Waarschijnlijk onder invloed van een dodelijke vermoeidheid (hij was aardig wit) kon hij het bijna niet voor elkaar krijgen om zijn moeder normaal gedag te zeggen. Hij was op. Waarschijnlijk erg weinig geslapen afgelopen week :)

Veilig thuis kan je dan instorten. Puberaal gedrag zullen we maar denken.

Koffer is neergegooid, snel onder de douche en op naar zijn schone bed, waar hij nu heerlijk ligt te slapen.

Ben bang dat het diner wat ik voor vanavond in huis heb gehaald niet aan hem besteed is. Ik pak wel alleen een boterham en ga alsnog de niet geziene film bekijken :).

Hoop dat man 2 die morgenavond thuis komt iets blijer is om me weer te zien.

Car

Pink Glove Dance

Dit ziekenhuispersoneel "danst" voor de strijd tegen borstkanker. Als het lukt dit fimpje één miljoen keer te laten lopen dan krijgt het ziekenhuis van de fabrikant van de roze handschoenen een grote donatie voor de behandeling van borstkanker!

Alle mannen de deur uit

En dan is het zondagochtend en zijn mijn mannen echt allebei de deur uit en ben ik voorzover ik me kan heugen voor het eerst sinds jaren echt een week helemaal alleen in huis.
M. heeft afgelopen week zakelijk in Buenos Airos (Argentinie) gebivakkeerd en gaat vandaag verplaatsen naar Sao Paulo (Brazilie).
Ondanks het zakelijke aspect voelt het voor hem als een betaalde vakantie met als reisgezel in dit geval niet wij maar een halal collega.

In zijn lange mails en via de skype heeft hij heel wat te vertellen over zijn belevenissen daar in de zon. In Argentinie is het vier uur eerder en dan moet je echt je wekker zetten als je vlak voor het vertrek van K. nog even gedag wil zeggen via skype. Wij met ons gebruikelijke eitje en ju'tje op zondag hij daar alleen in een hotelkamer.
K. is net door de vader van een vriendin opgehaald om over twee uur vanaf Schiphol naar Istanbul te vertrekken. Een week vanuit zijn HTRO studie georganiseerd.
In ons regenachtige Nederland, hier komt het momenteel weer met bakken uit de hemel, heb ik de komende week redelijk volgepland om niet teveel tegen mezelf te gaan praten.

Vandaag ga ik alleen op meubeljacht om vervolgens bij mijn ouders aan te schuiven en morgen ga ik dan eindelijk met Jacqueline op pad zodat ik een beter beeld heb wat er momenteel te koop is en wat ik leuk vind.

Mijn smaak verschilt erg van die van Jacqueline, toch gaan we na maanden aandringen van haar kant samen een kijkje nemen bij het ETC in Nieuwgein.

Afgelopen maanden hebben we in de designhoek weer eens rond gekeken wat we mooi vinden. Een grove keuze was gemaakt maar achteraf vraag ik me echter steeds meer af of ik de designprijzen en bijbehorend comfort nu wel echt zo leuk vind.

Een nieuw project is dus geboren: Car serieus zelf op meubeljacht

Car

Gelukkig niet voor de derde keer richting Gent

Vanmiddag ben ik met Mandy voor de derde keer na haar operatie voor controle naar het ziekenhuis in Den Haag gereden. (dit was de vijfde controle in drie weken)
Door het drukke Haagse verkeer helpt de routeplanner ons elke keer weer het ziekenhuis te vinden.
De auto wordt tot voor de deur gereden, Mandy strompelt naar buiten om vervolgens in de hal te wachten totdat de auto op een parkeerplek is gedeponeerd. Even later zal ze in een rolstoel door het ziekenhuis geduwd worden.
Terwijl ik de hal van het ziekenhuis binnenkom zie ik haar wat gebogen zitten tussen de veelal oudere mensen die wachten op een taxi of vervoer op maat.
Zullen deze mensen ook blij zijn dat ze even tussen de vier muren die hun huis rijk is weg zijn ?
"Gelukkig is dit niet ons derde ritje naar Gent", roep ik door de hal.
Toen ze een arts moest kiezen die haar borstreconstructie uit zou gaan voeren was het kiezen tussen een arts in Gent of Den Haag. In Gent is meer expertise aanwezig waardoor de operatie beduidend korter zou duren.
Mocht jij voor Gent kiezen dan boeken wij wel een bed & breakfast en komen je opzoeken, was snel gezegd. Wie wij precies waren bleef onduidelijk.
Gelukkig achteraf heeft de verzekering door de behandeling in Belgie niet volledig te vergoeden meegeholpen en heeft ze gekozen voor de zeer deskundige en heel lieve artsen in Den Haag.
De tijd die de operatie langer heeft geduurd is qua reistijd al driedubbel terugverdiend. Een controle kost al met al nog een uur of vier en put haar qua energie uit maar is nu te doen.
Achteraf realiseer je je pas dat als er complicaties optreden de extra controle's een flinke belasting betekenen en Gent wel heel ver weg is.
Van te voren is het makkelijk zeggen: ik kom naar je toe, op het moment dat het nodig is moet het echter ook nog wel even gebeuren.
We gaan vast nog een paar keer de komende weken richting het ziekenhuis Man, maar gelukkig is dat niet in Gent !

Car

Adiana

Doordat ik afgelopen zomer de beslissing nam om niet langer Zoladex (de spuiten zoals mijn moeder ze noemt) te gebruiken zijn mijn hormoonwaarden weer op gaan lopen en is sinds een drietal maanden mijn cyclus hersteld.
Mooi zou je zeggen, de boel werkt weer maar als 43 jarige moeder van een bijna volwassen zoon komt er dan toch weer een ander probleempje om de hoek kijken : anticonceptie.
Afgezien van het feit dat ik helemaal niet zwanger mag worden moet ik er ook echt niet meer aan denken, de fase van kleine hummels hebben we gehad, de fase van weer vaker samen op pad is aangebroken.
Hormonale anticonceptie is gezien de hormoongevoeligheid van mijn borstkanker geen optie meer, (angst) M(an) richting dokter sturen bleek ook geen goed idee dus heb ik besloten om zelf baas over eigen buik te blijven en over te gaan tot sterilisatie.
In mijn hoofd betekende sterilisatie bij een vrouw een zwaarder ingreep dan bij een man, enig speurwerk op internet vertelde echter dat er nieuwe methodes bestaan waarbij er geen sprake meer is van snij en narcose werk.
Een nieuwe methode, de Adiana methode word nog maar op 5 plaatsen in Nederland uitgevoerd.
Deze nieuwe patiëntvriendelijk methode heeft als groot voordeel dat er niet gesneden hoeft te worden en zelfs een verdoving vaak niet noodzakelijk is. De hoeveelheid lichaamsvreed materiaal die wordt ingebracht is minimaal.
Na de behandeling die niet langer dan 15 minuten duurt kan je direct naar huis.

Vanmorgen ben ik naar het Spaarne ziekenhuis in Hoofddorp gereden voor een intake gesprek. Omdat sterilisatie niet meer in het basis-verzekeringspakket zit was een officieel intake gesprek noodzakelijk.
Naast het maken van een echo hield dit niet meer in dan het overhandigen van een overeenkomst waarin de betaling werd geregeld. (vanuit het aanvullende pakket vergoed de verzekeraar uiteindelijk toch deze behandeling)
De arts vertelde dat ik patiënt zeventien was waarbij hij deze behandeling uit zou voeren en vroeg of ik deze behandeling via het internet had gevonden zodat ik vervolgens de verwijsbrief voor mijn huisarts kon dicteren.
Inderdaad mijn huisarts was van het bestaan van deze methode (nog) niet op de hoogte, hij wordt tenslotte in de ziekenhuizen hier in de omgeving niet uitgevoerd.
Onderhand ben ik er echter wel achter dat het meer oplevert om zelf te dokteren.

Ergens in april of mei word ik opgeroepen en is ook dit probleem(pje) weer getekkeld.

link naar een uitzending van chirurgenwerk

Car

Zelf slingers ophangen

Ik ben de afgelopen maand zelf wat slingers op gaan hangen. Een ander doet dat tenslotte niet voor je.

De opleiding laat ik voorlopig op zijn beloop, wacht eerst maar eens rustig af wat de reactie op mijn scholingsaanvraag van het UWV zal zijn. Voorlopig hangt hij ergens in de bureaucratische molen.
In de tussentijd heb ik me bij Humanitas aangemeld voor een project thuishulpadministratie.
Dit project ondersteund in Schiedam en Vlaardingen mensen die hun administratie door allerlei omstandigheden niet op orde hebben en hierdoor in de financiële problemen zijn gekomen. Na een gevolgde training word ik binnenkort voorgesteld aan de eerste klant.
Het is de bedoeling dat mensen binnen een aantal maanden zelf de regie over hun eigen administratie weer over kunnen nemen.

Door daadwerkelijk met dit werk bezig te zijn hoop ik te ondervinden wat ik er van vind.

Kaarten voor een aantal voorstellingen zijn geboekt en we hebben voor het voorjaar tickets New York geregeld. We gaan met z'n drietjes een week deze stad ontdekken die hoog op ons to-do lijstje staat. Voor het eerst richting Amerika.
Komende zomer wil K. zelfstandig op vakantie gaan maar dit uitje laat hij niet aan zijn neus voorbij gaan.
Hotel is inmiddels via het internet geregeld, de reisgids wordt de komende tijd doorgespit. Voorpret is in volle gang.

Verder ben ik aan het rommelen met de computers hier in huis. De desktop die al een tijdje haperde is gisteren voor de tweede keer ter reparatie opgestuurd naar de fabrikant en weken na het overlijden van mijn laptoppie, al wachtend op de nieuwe processoren die in februari leverbaar zouden zijn, heb ik een nieuwe gekocht die ingericht mag worden.

Na een week opbouwen blijkt hij software haperingen te ondervinden maar die gaan we wel eens oplossen (terugzetten in de fabrieksstand volgens de fabrikant) als desktop terug is.

Mandy heeft twee weken geleden haar borstreconstructie ondergaan en ik hoop haar de komende tijd als ze inmobiel is wat bij te kunnen staan.

Een hele zware operatie die een lange herstelperiode eist.

Wat moet je een lef hebben om deze operatie aan te durven, en wat moet je veel voor een nieuwe borst over hebben. Realiseer me dat ik toch wel van geluk mag spreken dat ik indertijd nog mocht en dorst te kiezen tussen borstbesparend opereren of amputatie.

Mijn ex-buuf die in april de diagnose darmkanker heeft gekregen heeft afgelopen week een minder goed bericht gekregen. Weer heeft die kut kanker me enige dagen in de greep gehouden maar gelukkig heb ik de draak weer snel in zijn hok kunnen parkeren en mijn eigen draad weer opgepakt.

M. zit deze week in de omgeving van Oxford. Morgen komt hij gelukkig weer thuis.

Car

Stuiter de stuiter

Het is koud, de straten zijn glad en papperig en ik kan momenteel mijn draai niet echt vinden.
Stuiter als ik er aan toe geef tussen de muren heen en weer. Mijn glas is eerder half leeg dan half vol. Ik wil iets maar weet niet precies wat.
In mijn vorige blog schreef ik al dat de opleiding healthcoaching die ik voor ogen had definitief niet doorgaat. Ook in januari wederom te weinig aanmeldingen, mede ontstaan door de erkenning die nog niet rond is.
Iets zegt me dat dit niet voor niets is. Ik ben tegenwoordig een kei in twijfelen en ben me dan ook de afgelopen periode af gaan vragen of ik door deze opleiding niet werderom met mijn eigen ziekteverleden word geconfronteerd. Juist nu ik in de afgelopen maanden bemerk dat er dagen achter elkaar voorbijgaan dat ik er niet meer mee bezig ben.
Ik ben dan ook over alternatieven na gaan denken, dat wil echter niet zo snel vlotten als ik zelf zou willen. Beren steken in grote kuddes opeens de weg over.
Ik dacht een alternatief gevonden te hebben. Enthousiast naar Tiel gereden om met een opleider te praten.
Het UWV die de mogelijkheid heeft om versnelde toestemming te verlenen wil echter (voorlopig) aan deze keuze niet meewerken. Alles moet eerst opnieuw de hele bureaucratische molen door waardoor de opleiding al is begonnen.
Ondertussen ben ik weer gaan twijfelen of dit wel de juiste keuze is en stuiter dus lekker nog even door.

In ieder geval heb ik wel de beslissing genomen om met een basistraining NLP te beginnen.
Dit twijfelpunt kan ik van mijn lijstje afstrepen.
Vanavond de eerste inspirerende avond waarbij de volgende zin in mijn hoofd is blijven hangen:
NLP leert je de keuzemogelijkheden zien die leiden naar meer kwaliteit.
Dit ruikt naar meer.

Car