Stuiter de stuiter

Het is koud, de straten zijn glad en papperig en ik kan momenteel mijn draai niet echt vinden.
Stuiter als ik er aan toe geef tussen de muren heen en weer. Mijn glas is eerder half leeg dan half vol. Ik wil iets maar weet niet precies wat.
In mijn vorige blog schreef ik al dat de opleiding healthcoaching die ik voor ogen had definitief niet doorgaat. Ook in januari wederom te weinig aanmeldingen, mede ontstaan door de erkenning die nog niet rond is.
Iets zegt me dat dit niet voor niets is. Ik ben tegenwoordig een kei in twijfelen en ben me dan ook de afgelopen periode af gaan vragen of ik door deze opleiding niet werderom met mijn eigen ziekteverleden word geconfronteerd. Juist nu ik in de afgelopen maanden bemerk dat er dagen achter elkaar voorbijgaan dat ik er niet meer mee bezig ben.
Ik ben dan ook over alternatieven na gaan denken, dat wil echter niet zo snel vlotten als ik zelf zou willen. Beren steken in grote kuddes opeens de weg over.
Ik dacht een alternatief gevonden te hebben. Enthousiast naar Tiel gereden om met een opleider te praten.
Het UWV die de mogelijkheid heeft om versnelde toestemming te verlenen wil echter (voorlopig) aan deze keuze niet meewerken. Alles moet eerst opnieuw de hele bureaucratische molen door waardoor de opleiding al is begonnen.
Ondertussen ben ik weer gaan twijfelen of dit wel de juiste keuze is en stuiter dus lekker nog even door.

In ieder geval heb ik wel de beslissing genomen om met een basistraining NLP te beginnen.
Dit twijfelpunt kan ik van mijn lijstje afstrepen.
Vanavond de eerste inspirerende avond waarbij de volgende zin in mijn hoofd is blijven hangen:
NLP leert je de keuzemogelijkheden zien die leiden naar meer kwaliteit.
Dit ruikt naar meer.

Car