Pink Ribbon Magazine

Oktober is borstkanker maand, net als voorgaande jaren heb ik het Pink Ribbon magazine vandaag gekocht.
Voorgaande jaren kocht ik het blad om het goede doel te steunen en bladerde ik het alleen wat door nu heb ik er toch met andere ogen naar gekeken.
Het blad is doorspekt met reklamepagina's, want menig bedrijf zegt deze maand Pink Ribbon in de strijd te steunen.
In enkele artikelen herkende ik nu een Amazone of een bloggenoot die haar ervaringen de afgelopen jaren aan het internet heeft toevertrouwd.
Ik vindt het een raar idee om de hele maand oktober op allerlei plaatsen het roze lintje te zien zelfs op de achterzijde van auto's zag ik het vandaag voorbij komen.
Er wordt gevraagd om het roze lintje te dragen om zo de strijd tegen borstkanker te winnen.
Ik ga dat niet doen, ben nog veel te veel met mijn eigen strijd bezig.
Wie weet ooit in de toekomst, nu moet ik daar nog niet aan denken.

Vandaag ben ik voor het eerst echt zonder iets op mijn hoofd samen met M. het winkelcentrum in geweest.
Volgens M. zie je mensen kijken maar ik ben best wel trots op mijn korte koppie en het maakt me dus niets uit, vindt het nu eigenlijk zelfs wel leuk.
Mijn ogen zijn de afgelopen periode flink achteruit gegaan (mede door de chemo + overige medicijnen) de nieuwe bril is vandaag ook uitgezocht.
Was bang dat het lastig was om bij mijn nieuwe look een montuur uit te zoeken maar dat viel erg mee.
Ook zijn we een kijkje gaan nemen in het volle zwembad waar mijn neefje en nichtje hun A en C diploma haalde.
Mijn nichtje E. die vorige week voor het eerst in al die maanden mijn korte koppie had gezien maakte terloops de opmerking "dat is al weer heel hard gegroeid".

Dit weekend zijn alle collega's van M. tesamen met hun gezin een aantal dagen naar Disney land Parijs.
Vooral voor K. hebben we jammergenoeg dit uitje moeten overslaan.
Volgend jaar zijn we er weer bij.

Car

Polikliniek Klinische Genetica

Tijdens eens van de gesprekken met de internist-oncoloog werd me verteld dat ik op basis van leeftijd en familiaire belasting in aanmerking kwam voor erfelijkheidsonderzoek.
Ik moest voor mezelf overdenken of ik dit onderzoek uit wilde laten voeren en zelf contact opnemen met de polikliniek klinische genetica van het Erasmus MC.
Was er voor mezelf al snel achter dat ik ook deze uitslag wil weten, gezien het feit dan maar 5 tot 10% van de borstkanker verkregen is door erfelijke aanleg is de kans heel groot dat ik niet erfelijk belast ben.
Die wetenschap zal ook weer een stuk rust brengen.
En van mijn kop in het zand steken heb ik nooit gehouden.
Daarnaast speelt ook nog de vraag of ik Zoladex wil blijven gebruiken of toch mijn eierstokken zal laten verwijderen.
Natuurlijk heb ik me ook gerealiseerd dat ik door dit onderzoek uit te laten voeren mijn naaste omgeving ook bij het verhaal zou kunnen betrekken en een positieve uitslag heel wat gevolgen met zich mee zal brengen.

Gisteren veel eerder dan verwacht stond de afspraak.
Vooral mijn moeder is goed op de hoogte van het wel en wee van de familie en zowel zij als pa zijn dan ook met me meegegaan.
Het was een zeer uitgebreid rustig gesprek waarin zelfs aandacht besteed werd aan de emoties in de afgelopen maanden. Ik onderga dan wel alle behandelingen maar voor mijn naaste is het ook niet niks.

De stamboom van zowel mijn moeders als vaders zijde is in kaart gebracht en de komende twee maanden gaat gebruikt worden om oude dossiers op te vragen.
Het is misschien in dit kader goed om te vermelden dat er zonder persoonlijke toestemming nooit dossiers opgevraagd kunnen worden.
Over twee maanden staat de volgende afspraak en dan moet ik officieel doorgeven of ik door wil gaan met het onderzoek.
Er zal dan bloed afgenomen worden om de aanwezigheid van een tweetal genen BRCA1 of BRCA2 te onderzoeken.
De uitslag van het onderzoek volgt pas over 6 maanden.

Car

Morgen over de helft van de bestralingen

17 bestralingen zitten er nu op, morgen kan ik zeggen dat ik over de helft ben.
Dagelijks maak ik het ritje naar het ziekenhuis gelukkig nog steeds met mijn eigen auto.
De slootkanten in het Westland worden momenteel gesnoeid en menige dag mag ik enige tijd wachten totdat een vrachtwagen vol geladen is met riet. Dat is de charme van een sluiproute.
Bij het ziekenhuis aangekomen is het vaak even wachten totdat een andere bezoeker de parkeerplaats verlaat. Menigeen zie ik zenuwachtig langs me heen schieten toch op zoek naar die lege parkeerplek die er helemaal niet is.
In het ziekenhuis aangekomen loop ik naar de kelder waar de radiotherapieafdeling gevestigd is en afhankelijk onder welk apparaat ik die dag moet leg ik mijn kaart in de bak en wacht.
Dat wachten duurt over het algemeen niet lang, meestal ben ik veel eerder aan de beurt dan de afgesproken tijd.
Terwijl de ene patient geholpen wordt mag de volgende zich al van bovenkleding ontdoen.
Dan gaat de deur van het slot en wordt je opgehaald door een van de medewerkers, allemaal overigens even aardig.
Ik ga liggen met mijn armen in de steunen, wordt bijgetekend en goed gelegd en de apparatuur draait ter controle een keer van de ene naar de andere kant.
Dan klinkt het "tot zo" en blijf ik even alleen in de kamer zodat de daadwerkelijke bestraling plaats kan vinden.
Kort daarna komen ze de kamer al weer binnen, spring ik van de tafel en wordt weer buiten gezet met de mededeling "tot morgen" zodat ik meestal binnen het half uur het ziekenhuis alweer kan verlaten.

Mijn huid houdt zich goed, begint een beetje te verkleuren (wordt ik toch nog bruin) ik merk echter wel dat mijn conditie en uithoudingsvermogen lekker achteruit holt.
Een raar soort vermoeidheid kan me opeens overvallen.
De afgelopen twee dagen heb ik een stekende pijn in mijn ribben,waarvan een aantal meebestraalt worden ervaren, niet teveel over nadenken en een pijnstiller doet wonderen.

De marmot heb ik al bijna twee weken niet meer opgehad.
Buiten loop ik nog mede i.v.m. de kou met mijn pet, elders binnen moet iedereen er nu maar aan wennen. De marmot geeft me nu echt een gevoel dat ik me aan het verkleden ben.
In het ziekenhuis vertellen ze me al kijkend naar de foto die op het scherm staat dat het me pittig staat, vandaag kreeg ik zelfs te horen dat ik er jonger uitzag.
Maar goed dat niemand het tegenovergestelde tegen me gezegd heeft de afgelopen maanden.
Ik hoop het over een week of twee te kunnen verven zodat de peper en zout kleur weer verleden tijd is.
Afgelopen zondag met het mooie weer heb ik voor het eerst in de cabrio de wind door mijn bijna 1 cm lange haar gevoeld. Was fantastisch. (heb aan je moeten denken Lesley)

Tja en daarnaast is mijn innelijke thermostaat nu toch echt van slag.
Ik die regelmatig met kippenvel liep gooi nu het dekbed van me af en kan het opeens heel erg warm hebben om even later weer op kippenvel niveau te belanden.
Rare gewaarwording dat medicijnen dit met een 41 jarige binnen 1 1/2 maand voor elkaar kunnen krijgen. De chemo's hadden natuurlijk al een aanzet gegeven maar toch.

Car

Woman Wizard dagen zijn bekend

Het staat nog niet op de website maar de data van de nieuwe Woman Wizard verwendagen op Texel zijn bekend.

Dit najaar worden ze gehouden van dinsdag 30 oktober tot vrijdag 2 november.

Zelf ben ik geweest en was erg enthousiast.

Zou zo weer willen maar soms moet je iets niet over willen doen en de herinnering koesteren.

Wil je mijn ervaring lezen kijk dan hier. Wil je nadere info mail me dan dan stuur ik je mijn nieuwsbrief met alle info door.

Car

Briefje

Ik was vanmorgen zo moe dat ik het even niet op kon brengen om mijn bed uit te komen om samen met K. te ontbijten.
Om zeven uur heb ik mezelf omgedraaid en ben weer verder gaan slapen.
M. is voor zijn werk een paar dagen van huis dus ook die kon dit sociale gebeuren niet overnemen.
Zonder ook maar iets te zeggen regelde K. zijn eigen zaakjes en toen ik later beneden kwam vond ik een briefje:

Daarvan gaan bij mij de tranen dan stromen en is mijn dag weer helemaal goed.

Car

Thema-avond voor (ex)patiënten met kanker

Omdat ik het adres moest hebben zag ik dit bericht toevallig op de website van het ziekenhuis staan.
Ben ik nu zo'n zeur dat ik het normaal vind dat patienten die momenteel nog onder behandeling in een ziekenhuis zijn persoonlijk op de hoogte worden gebracht over een Thema-avond die binnenkort georganiseerd wordt ?
Zullen ze er vanuit gaan dat elke (ex)patiënt er zo mee bezig blijft dat hij regelmatig de site raadpleegt ?

Car

13.09.2007
Thema-avond voor (ex)patiënten met kanker
... en hun naasten op woensdag 3 oktober in het Vlietland Ziekenhuis, locatie Schiedam.
Het Vlietland Ziekenhuis organiseert op woensdag 3 oktober een thema-avond 'Kanker ... en er toch goed uitzien!' in het restaurant van locatie Schiedam.
De avond begint om 19.45 uur.
Op deze thema-avond voor (ex)patiënten met kanker en hun naasten wordt informatie gegeven over zaken die soms bijzaak lijken.
Nu zijn het eens niet de medische aspecten, zoals een chemokuur of operatie, waaraan aandacht wordt besteed, maar komen de bijwerkingen van de ziekte, zoals vermoeidheid, huiduitslag of verminderd zelfbeeld aan de orde.
Door goed voor jezelf te zorgen kunnen deze bijwerkingen wat minder worden en daardoor voelt een patiënt zich beter. Er zijn presentaties over:- Goed verzorgd, beter gevoel!- Overgangsklachten-
Het revalidatieprogramma Herstel en Balans. Er is ook een modeshow met lingerie en badmode en een verkoopstand met mutsjes en sjaals (de mutssja’s).
Laat wel even weten dat u komt.
Aanmelden tot uiterlijk 28 september bij het Patienten Service Bureau, tel. 010-2044316/2493850 (maandag t/m donderdag van 9.00 tot 16.00 uur, vrijdag tot 12.00 uur).

De strijd van Francien Huurman

Vanavond werd ik getipt over een intervieuw wat gisteravond bij NOS studio sport uitgezonden is met volleybalster Francien Huurman, die sinds kort weer op topniveau speelt, na het overwinnen van haar borstkanker.

Car

Intake Herstel en Balans

'Sitting quietly

doing nothing

spring comes

and the grass grows by itself.'

Het is nu zes en een halve maand geleden dat we te horen kregen dat ik niet met een onschuldig bobbeltje naar de huisarts was getogen.

Zes en een halve maand gevuld met talloze ziekenhuis bezoekjes, onwetendheid, angst en afbraak van conditie, allemaal met een doel het vernietigen van eventueel nog achtergebleven cellen die niet in mijn lichaam thuis horen.

Zes en een halve maand waarin het lente, iets wat op zomer leek en nu herfst werd.

Ik heb gemerkt dat ik van behandeling naar behandeling leefde, constant vooruit kijkend naar morgen. De trein reed en ik reed gewoon mee.

Echt veel tijd om me te realiseren wat er allemaal gebeurd is heb ik nog niet gehad of genomen.

Mijn op werkgebied zo goed begonnen jaar 2007 zou voorzien worden van een kruis en per januari 2008 dacht ik weer voor 100% terug te zijn.

Dat tijdstip was echter iets te voorbarig. Vandaag heb ik het advies gekregen wel doelen te stellen maar er voorlopig geen tijdstip aan te koppelen.

Na de laatste behandeling staat er minimaal een jaar voor om weer op je oude nivo van voor de behandelingen te zijn.

Hmmm.... toch even slikken.

Het dipje van vorige week, achteraf waarschijnlijk mede veroorzaakt door de Zoladex spuit die woensdag weer gezet moest worden ben ik weer te boven.

Mijn haar komt op alle plekken terug, ook daar waar een vrouw het liever niet heeft, mijn hoofdhuid is al dekkend begroeid en San heeft vandaag voor de eerste keer mijn nek uitgeschoren.

K. vindt het zo zacht als een kuikentje, zelf vindt ik het nog echt een potten hoofd maar van het alternatief de marmot heb ik ook genoeg. Hij is opeens te netjes, en zit bij temperatuurswisselingen die ik steeds vaker ervaar danig in de weg.

In het ziekenhuis, tijdens de tai chi en in de auto liggen mijn pet en doekje steeds vaker naast me.

De bestralingen waarvan er bijna 1/3 opzit zijn opgenomen in mijn dagritme, ik rij zelf naar het ziekenhuis waar mensen al gedag gaan zeggen.

M. die vandaag een kijkje heeft genomen bij de bestralingsapparatuur moest er wel om lachen.

Mijn conditie hobbelt wel achteruit, de tai chi heb ik vrijdag op wilskracht volbracht.

Vandaag was de intake bij Herstel en Balans in Rotterdam.

Het revalidatieprogramma Herstel & Balans is een groepsprogramma voor mensen met kanker en bestaat uit lichaamstraining en psycho-educatie.

Drie maanden lang vinden er 2 a 3 bijeenkomsten per week plaats gericht op verminderen en leren omgaan met restklachten na de behandelingen t.b.v. kanker.

Geadviseerd is om pas in januari aan het programma deel te gaan nemen.

De bestralingen die medio oktober zijn afgerond werken nog twee tot drie weken door en de ervaring leert dat het niet zinvol is om direct met het programma te gaan beginnen. Ook kan ik nu nog niet overzien of mijn huid op dat moment nog moet herstellen.

Om toch alvast aan mijn conditie te werken mag ik vanaf begin november individueel alvast komen trainen.

Ben blij met deze oplossing.

Car

Dossier opgevraagd

De kogel is door de kerk, de brief is klaar.

Ik ga de behandeling voortzetten in Delft en heb mijn dossier opgevraagd.

De communicatie met de oncoloog voelt niet goed dus ik liep al een tijdje te twijfelen. Ik zit tenslotte i.v.m. de hormoontherapie nog minimaal 5 jaar aan hem vast.

Nu ik afgelopen week ook nog (via een lotgenoot ) hoorde dat dokter Han, mijn chirurg het Vlietland heeft verlaten (leuk detail ze gaat rechten studeren), wist ik het zeker.

Alles onder een dak en als cadeautje ook nog een mammapoli waar je geen week op de uitslag hoeft te wachten.

Heb nog even lopen twijfelen, volgend jaar gaat het nieuwe ziekenhuis tenslotte open en het is zo dicht bij huis, ik ken de oncologieverpleegkundige niet in Delft maar nee de brief gaat zo op de post.

Hoop dat ik hierna weer iets rustiger wordt. Wat ik al die maanden niet echt gekend heb hijgt momenteel de hele dag in mijn nek.. Zenuwen......

Ik baal van de situatie, binnenkort gaat het weer beter.

Car

The Secret

Afgelopen week had ik een artikel in het AD gelezen over het boek The Secret.

Nieuwschierig als ik ben heb ik het gereserveerd bij de bibliotheek, er zijn echter enige wachtenden voor me.

Toen ik vanmiddag na de bestraling terug reed hoorde ik bij radio Rijnmond een oproepje.

SMS je wens om hiermee het boek The Secret te winnen.

Ik heb mijn auto aan de kant van de weg gezet en de volgende sms verzonden:

"Ik hoop dat ik na de chemo's en bestralingen kankervrij ben en mijn zoon groot kan zien worden"

Mijn wens is uitgekozen, ik mag het boek op komen halen !!

Ik kreeg het volgende sms je terug: "kan iemand het boek voor je ophalen...." sterkte met alles en blijf vertrouwen hebben. Ilse"

Nu dat heb ik zeker, en ik kom het boek zelf ophalen.

Car

Wasmachine grrrrrrr.... (It's Schiedam) (3)

En draait ie is de vraag ? Wat een gezeur om een wasmachine zoiets eenvoudigs.
Ach je moet je ergens druk om maken toch ?
Zaterdagmiddag om half vijf werd hij dan eindelijk gebracht.
Toen hij op zijn plaatst stond weigerde de heren hem echter aan te sluiten, dat stond niet op de bon vermeld.
Ik heb nog geprobeerd of een extra fooitje zou helpen maar nee, ze deden het niet, hiervoor moet je een certificaat hebben en dat hadden ze niet. (dus echt geen vak geleerd)
Ook het bovenblad wat er af zou moeten om wasmachine en droger weer aan elkaar te koppelen weigerde ze er af te halen, of je daar ook een certificaat voor moet hebben weet ik niet.
Al brommend werd onze oude machine de vier trappen afgetilt, omdat ook hier het bovenblad ontbrak was het volgens zegge een gunst dat die toch meegenomen werd.
M., die niet zo heel technisch is was een dagje cabrio aan het rijden en ging voor de top 10 dus heb ik de vriendelijke verkoper van donderdagavond maar gebeld om hem te vertellen dat hij nog niet draaide. En waarop ik al hoopte gebeurde ook.
Na werktijd stond hij voor de deur en heeft er voor gezorgd dat de machine aangesloten werd.
Zondag bleek nog wel dat het oude tussenstuk, ondanks dat tijdens de verkoop gezegd was dat deze weer hergebruikt kon worden, niet meer paste.
Gelukkig kunnen we dat zelf komende week oplossen waarna de buurman weer kan helpen om beide aparaten weer op elkaar te zetten.
Zijn we ruim een week bezig geweest met zoiets eenvoudigs al het vervangen van een wasmachine.

Vorige week heb ik zowel voor joga als tai chi een proefles gevolgd.
Terwijl ik tijdens de joga constant met mijn gedachten afdwaalde had ik het bij de tai chi veel te druk met het in de gaten houden van welke kant mijn armen en benen op moesten.
Aan het eind van de les was mijn hoofd dan ook heerlijk leeg. De keuze was dus snel bepaald.
Of ik het al die weken vol kan houden weet ik niet maar ik ga gewoon beginnen, stoppen kan altijd.

Bandvergroter

Op verzoek van enkele lotjes hier een foto van een bh bandvergroter waar ik hier over sprak.

Mijn moeder zal hier om lachen, vroeger werd hij nl. gemaakt van een oude bh.

Nu koop je hem gewoon nieuw, het is echter een accesoire waarvan ik het bestaan niet wist.

Past een bh niet meer dan gaat hij normaliter gewoon de prullenbak in.

En om heel eerlijk te zijn had ik van dikker worden tot voor kort nog nooit last gehad.

Car

Wasmachine grrrrrrr.... (It's Schiedam) (2)

Half vijf precies net thuisgekomen ging de bel.
Als afsluiting van hun werkdag mochten de jongens van It's als extraatje de nieuwe wasmachine de vier trappen van onze eensgezinswoning optillen.
Zoals de verkoper zaterdag al zei: " hadden ze maar een vak moeten leren".
Bovengekomen waarbij onderweg nog een schilderij sneuvelde bleek dat de trommelvergrendeling niet van de machine gehaald kon worden.
Met grof geweld werden nog een aantal pogingen ondernomen totdat ik me niet meer in kon houden en zei: dit kan niet waar zijn, deze hoef ik niet meer.
De machine bleek van binnen aardig verbogen te zijn, volgens de jongens waarschijnlijk eerder van een stelling afgevallen.
Al zuchtend werd hij weer de trap afgevoerd.
Ik ben in mijn auto gestapt en met stoom uit mijn oren stond ik even later in de winkel op zoek naar de vestigingsmanager.
Ik moet zeggen de meneer die mij hielp deed absoluut zijn best, tijdens de cursus hoe maak ik een klant rustig had hij goed opgelet.
Naar mij kijkend zei hïj: "Ach mevrouw ik snap het wel mijn vriendin en moeder zitten ook onder de chemo dan ben je extra prikkelbaar". (Meneer ik zit hooguit onder de straling maar die chemo is nu wel mijn lijf uit)
Zaterdag blijf ik weer een dagje thuis, dan gaan we het nog een keer proberen.
Morgen ga ik luchten, daar ben ik wel aan toe.

Car

Wasmachine grrrrrrr.... (It's Schiedam)

De eerste drie bestralingen zitten er op, ik ga al wennen aan het dagelijkse ritje.
Van het bestralen zelf merk je helemaal niets, raar idee om onder een aparaat te liggen en te weten dat er iets in je lichaam gebeurd terwijl je niets voelt.
Het indertijd aangeprikte gebied onder mijn oksel voelt raar en gisteren werd me geadviseerd om mijn BH band wat minder strak te maken.
Vandaag heb ik daarvoor een bandvergroter aangeschaft waarvan ik het bestaan voorheen niet wist.
Was ik eerst nog van plan om dagelijks de taxi te nemen, afgelopen vrijdag heb ik toch besloten deze vooralsnog niet te bellen. Wil zo lang het kan geen patient in een taxi zijn en dacht nu baas te zijn over mijn eigen tijd.
Daar kwam alleen een wasmachine tussen.

Onze 12 jaar oude machine maakte de afgelopen dagen wel heel veel herrie.
Zaterdag togen wij naar de IT's in Schiedam om ons alvast te informeren voor het geval hij in zou storten en repareren duur uit zou vallen.
Geen zin in gezeur in deze periode hakten we de knoop door om toch maar direct een nieuwe te kopen. De verkoper hield een mooi verkooppraatje dat hij dinsdag al kon draaien, wij vertelde hem dat er wel rekening gehouden moest worden met de bezorgtijd i.v.m. dagelijks ziekenhuisbezoek.
Geen probleem !
Op de bon werd vermeld dat ik dinsdagochtend gebeld zou worden. We gingen voor het gemak en wat we normaal nooit doen, we betaalde alvast. Scheelde weer een loopje naar de bank want pinnen was niet mogelijk op het moment dat hij bezorgt werd.

Maandagavond werd de oude met hulp van de buurman afgekoppeld.
Om een lang verhaal kort te maken. Het is nu donderdagmiddag, de wasmachine is nog niet bezorgd, ik heb ondertussen al heel wat keren met de It's gebeld en steeds wordt er een mooi verhaal opgehangen. Wij krijgen een bereisde wasmachine, hij is op rondreis door Schiedam.
Ondertussen zit ik wel sinds dinsdag thuis met als uitje een dagelijkse bestraling, want hij kan steeds elk moment bezorgd worden.
Absoluut geen baas over mijn eigen tijd !
Vanmorgen heb ik ze beloofd vanavond met mijn wasmand naar de winkel te komen als hij er vandaag niet is. Als het goed is komt hij vanmiddag na de vierde bestraling !
Ze zijn gewaarschuwd want ik ben het onderhand echt goed zat.

Car

Oude en nieuwe contacten

Leuk om te merken dat mijn blog na al die maanden nog steeds gelezen wordt en om dan te horen "ik heb weer even bijgelezen".
Zo kreeg ik gisteren weer een lief kaartje van mijn tante en oom uit Hoogvliet waarop ze aangaven regelmatig via de computer mee te kijken. Bedankt !
Ook voor de andere kaarten die ik afgelopen weekend weer mocht krijgen, bedankt !
Gelukkig durven ook mensen die al maanden niets van zich hebben laten horen, en bij wie ik zelf op het punt stond om nu maar weer eens actie te gaan ondernemen weer contact te zoeken.

Het leuke van de blog is dat ook oude contacten herleven.
Via de tam tam had Arja een oud collega, die ik 20 jaar niet gezien heb, over de borstkanker gehoord en na een berichtje wat ze eerder op het blog heeft achtergelaten zijn we weer met elkaar in contact gekomen.
Vanavond gaan we samen uit eten. Leuk, we hebben heel wat bij te praten, zeker omdat zij ook lotgenoot blijkt te zijn.

Afgelopen week werd ik door een Schiedamse bloglotgenoot benaderd.
Zij stuurde me een gedicht wat ze zelf geschreven had in de periode dat zij met haar behandelingen bezig was.
Binnenkort start zij met het geven van mandalacursussen.
Haar blog de Maanvlinder waarop info over de cursussen te vinden is heb ik op haar verzoek bij de links geplaatst.

Gisteravond heb ik mijn eerste aquarelles gehad (vandaag overdag kon ik al meteen niet) en waar ik al bang voor was gebeurde ook, een moeder van een oud schoolvriendinnetje van K. zag me daar en schrok overduidelijk bij het zien van mij met mijn pet op.
Bij het stellen van de standaard vraag zag ze al genoeg, gelukkig kon ik antwoorden "even een tijdje wat minder maar het komt gelukkig weer goed".
Op zo'n avond kom je om iets gezelligs te doen dus gesprekken houd je oppervlakkig.
Merk wel dat ik er vervolgens heel de dag mee in mijn hoofd loop en haar kennende zij waarschijnlijk ook. Ik ga actie ondernemen !!

Car


OKTOBER 2004: BORSTKANKER.


Perfectionistisch als ik ben,
liet ik mijn borstkanker ontdekken
in oktober-internationale borstkankermaand.
Strakke planning, toch?
Overal in de stad hangen dan
grote aanplakbiljetten,
er verschijnen nieuwe verhalen
in boeken en tijdschriften,
radio en t.v. doen ook mee.
Elk jaar in oktober
een herdenking, een herinnering
aan mijn gestorven borst.

Mijn dikke bos chemokrullen
is een dagelijkse herinnering
aan erna.
Mooie krullen, hoor.
Medevrouwen zeggen me dromerig:
“goh, wat prachtig, die krullen,
dat wil ik ook wel!”
dan antwoord ik:
“neem een keer een paar chemootjes,
daar knapt je haar enorm van op!”

Medevrouwen zeggen me spijtig:
“o jee, ik ben toch zó verbrand,
ik heb véél te lang in de zon gelegen”
dan antwoord ik:
“laat je eens een poosje flink bestralen,
na een okselkliertoiletje,
dan hoef je nooit meer zo lang in de zon.”

Medevrouwen zeggen me jaloers:
“ah, wat zie je er gezond blozend uit
en wat heb je een lekker kleurtje op je gezicht.”
Dan antwoord ik:
“doe een fijne hormoontherapie,
daar kom je prachtig volslank uit tevoorschijn
en heb je 2 keer per uur
een heerlijk kleurtje van de opvliegers.”

Medevrouwen zeggen me verdrietig:
“bah, nou ben ik wéér ongesteld!”
Dan antwoord ik:
“ga toch aan de Tamoxifen,
dan ben je daar zó van af,
je raakt alleen maar vervroegd in de overgang.”

Medevrouwen zeggen me verbaasd:
“zo, wat zie jij er jong uit!”
Maar ik voel me vaak oud,
verminkt,
heb pijn in spieren en botten,
word gek van de opvliegers,
ben 15 kg. dikker
en voel altijd
het zwaard van Damocles boven mijn hoofd.

Zo, dat venijn moest er even uit!
Ik hijs mij in m’n prothese-bh
en worstel me lachend verder
door m’n leven.
Wéér een jaar voorbij
in goede gezondheid!
Ik lééf!!


MARIANNE
20 sept. 2006

Ziekenhuis top-100 AD

De ziekenhuis top-100 stond zaterdag weer in het AD.
Op het moment dat je een diagnose te horen krijgt realiseer je je niet hoe belangrijk het is dat je niet te lang op een uitslag hoeft te wachten.
Op doorverwijzing van de huisarts ben ik naar het Vlietland gegaan.
Van verschillende kanten heb ik de afgelopen maanden echter gehoord dat de mammapoli van het Reinier de Graaf beter functioneert dan de poli van het Vlietland ziekenhuis. Achteraf heb ik al een paar keer gedacht was ik daar maar meteen naar toe gegaan.
Ook de test laat het zien. Het Vlietland staat op plek 55 en haalt bij deze test niet de maximale score. De Reinier de Graaf doet het beter met plaats 36 en een maximale score van 3 op het gebied van uitslag borsttumor binnen 5 dagen.
Ook voor toekomstige controle's betekent dit langer wachten in het Vlietland dan in de Reinier de Graaf. Maar is overstappen na alle behandelingen op termijn verstandig ?
Ik ben er nog niet uit.

Car

Even lachen

De angst van de man.

En de angst van de vrouw.

Car