Oude en nieuwe contacten

Leuk om te merken dat mijn blog na al die maanden nog steeds gelezen wordt en om dan te horen "ik heb weer even bijgelezen".
Zo kreeg ik gisteren weer een lief kaartje van mijn tante en oom uit Hoogvliet waarop ze aangaven regelmatig via de computer mee te kijken. Bedankt !
Ook voor de andere kaarten die ik afgelopen weekend weer mocht krijgen, bedankt !
Gelukkig durven ook mensen die al maanden niets van zich hebben laten horen, en bij wie ik zelf op het punt stond om nu maar weer eens actie te gaan ondernemen weer contact te zoeken.

Het leuke van de blog is dat ook oude contacten herleven.
Via de tam tam had Arja een oud collega, die ik 20 jaar niet gezien heb, over de borstkanker gehoord en na een berichtje wat ze eerder op het blog heeft achtergelaten zijn we weer met elkaar in contact gekomen.
Vanavond gaan we samen uit eten. Leuk, we hebben heel wat bij te praten, zeker omdat zij ook lotgenoot blijkt te zijn.

Afgelopen week werd ik door een Schiedamse bloglotgenoot benaderd.
Zij stuurde me een gedicht wat ze zelf geschreven had in de periode dat zij met haar behandelingen bezig was.
Binnenkort start zij met het geven van mandalacursussen.
Haar blog de Maanvlinder waarop info over de cursussen te vinden is heb ik op haar verzoek bij de links geplaatst.

Gisteravond heb ik mijn eerste aquarelles gehad (vandaag overdag kon ik al meteen niet) en waar ik al bang voor was gebeurde ook, een moeder van een oud schoolvriendinnetje van K. zag me daar en schrok overduidelijk bij het zien van mij met mijn pet op.
Bij het stellen van de standaard vraag zag ze al genoeg, gelukkig kon ik antwoorden "even een tijdje wat minder maar het komt gelukkig weer goed".
Op zo'n avond kom je om iets gezelligs te doen dus gesprekken houd je oppervlakkig.
Merk wel dat ik er vervolgens heel de dag mee in mijn hoofd loop en haar kennende zij waarschijnlijk ook. Ik ga actie ondernemen !!

Car


OKTOBER 2004: BORSTKANKER.


Perfectionistisch als ik ben,
liet ik mijn borstkanker ontdekken
in oktober-internationale borstkankermaand.
Strakke planning, toch?
Overal in de stad hangen dan
grote aanplakbiljetten,
er verschijnen nieuwe verhalen
in boeken en tijdschriften,
radio en t.v. doen ook mee.
Elk jaar in oktober
een herdenking, een herinnering
aan mijn gestorven borst.

Mijn dikke bos chemokrullen
is een dagelijkse herinnering
aan erna.
Mooie krullen, hoor.
Medevrouwen zeggen me dromerig:
“goh, wat prachtig, die krullen,
dat wil ik ook wel!”
dan antwoord ik:
“neem een keer een paar chemootjes,
daar knapt je haar enorm van op!”

Medevrouwen zeggen me spijtig:
“o jee, ik ben toch zó verbrand,
ik heb véél te lang in de zon gelegen”
dan antwoord ik:
“laat je eens een poosje flink bestralen,
na een okselkliertoiletje,
dan hoef je nooit meer zo lang in de zon.”

Medevrouwen zeggen me jaloers:
“ah, wat zie je er gezond blozend uit
en wat heb je een lekker kleurtje op je gezicht.”
Dan antwoord ik:
“doe een fijne hormoontherapie,
daar kom je prachtig volslank uit tevoorschijn
en heb je 2 keer per uur
een heerlijk kleurtje van de opvliegers.”

Medevrouwen zeggen me verdrietig:
“bah, nou ben ik wéér ongesteld!”
Dan antwoord ik:
“ga toch aan de Tamoxifen,
dan ben je daar zó van af,
je raakt alleen maar vervroegd in de overgang.”

Medevrouwen zeggen me verbaasd:
“zo, wat zie jij er jong uit!”
Maar ik voel me vaak oud,
verminkt,
heb pijn in spieren en botten,
word gek van de opvliegers,
ben 15 kg. dikker
en voel altijd
het zwaard van Damocles boven mijn hoofd.

Zo, dat venijn moest er even uit!
Ik hijs mij in m’n prothese-bh
en worstel me lachend verder
door m’n leven.
Wéér een jaar voorbij
in goede gezondheid!
Ik lééf!!


MARIANNE
20 sept. 2006