Intake Herstel en Balans

'Sitting quietly

doing nothing

spring comes

and the grass grows by itself.'

Het is nu zes en een halve maand geleden dat we te horen kregen dat ik niet met een onschuldig bobbeltje naar de huisarts was getogen.

Zes en een halve maand gevuld met talloze ziekenhuis bezoekjes, onwetendheid, angst en afbraak van conditie, allemaal met een doel het vernietigen van eventueel nog achtergebleven cellen die niet in mijn lichaam thuis horen.

Zes en een halve maand waarin het lente, iets wat op zomer leek en nu herfst werd.

Ik heb gemerkt dat ik van behandeling naar behandeling leefde, constant vooruit kijkend naar morgen. De trein reed en ik reed gewoon mee.

Echt veel tijd om me te realiseren wat er allemaal gebeurd is heb ik nog niet gehad of genomen.

Mijn op werkgebied zo goed begonnen jaar 2007 zou voorzien worden van een kruis en per januari 2008 dacht ik weer voor 100% terug te zijn.

Dat tijdstip was echter iets te voorbarig. Vandaag heb ik het advies gekregen wel doelen te stellen maar er voorlopig geen tijdstip aan te koppelen.

Na de laatste behandeling staat er minimaal een jaar voor om weer op je oude nivo van voor de behandelingen te zijn.

Hmmm.... toch even slikken.

Het dipje van vorige week, achteraf waarschijnlijk mede veroorzaakt door de Zoladex spuit die woensdag weer gezet moest worden ben ik weer te boven.

Mijn haar komt op alle plekken terug, ook daar waar een vrouw het liever niet heeft, mijn hoofdhuid is al dekkend begroeid en San heeft vandaag voor de eerste keer mijn nek uitgeschoren.

K. vindt het zo zacht als een kuikentje, zelf vindt ik het nog echt een potten hoofd maar van het alternatief de marmot heb ik ook genoeg. Hij is opeens te netjes, en zit bij temperatuurswisselingen die ik steeds vaker ervaar danig in de weg.

In het ziekenhuis, tijdens de tai chi en in de auto liggen mijn pet en doekje steeds vaker naast me.

De bestralingen waarvan er bijna 1/3 opzit zijn opgenomen in mijn dagritme, ik rij zelf naar het ziekenhuis waar mensen al gedag gaan zeggen.

M. die vandaag een kijkje heeft genomen bij de bestralingsapparatuur moest er wel om lachen.

Mijn conditie hobbelt wel achteruit, de tai chi heb ik vrijdag op wilskracht volbracht.

Vandaag was de intake bij Herstel en Balans in Rotterdam.

Het revalidatieprogramma Herstel & Balans is een groepsprogramma voor mensen met kanker en bestaat uit lichaamstraining en psycho-educatie.

Drie maanden lang vinden er 2 a 3 bijeenkomsten per week plaats gericht op verminderen en leren omgaan met restklachten na de behandelingen t.b.v. kanker.

Geadviseerd is om pas in januari aan het programma deel te gaan nemen.

De bestralingen die medio oktober zijn afgerond werken nog twee tot drie weken door en de ervaring leert dat het niet zinvol is om direct met het programma te gaan beginnen. Ook kan ik nu nog niet overzien of mijn huid op dat moment nog moet herstellen.

Om toch alvast aan mijn conditie te werken mag ik vanaf begin november individueel alvast komen trainen.

Ben blij met deze oplossing.

Car