Het boek van Anita

Tijdens onze Cuba vakantie in mei 2006 (tesamen met heel veel collega's van M) had ik een ontmoeting met Anita en Annemarie.
Tijdens het ontbijt deelden we een tafeltje en spraken met elkaar. Anita en Annemarie waren voor het eerst samen als geliefden op vakantie en hadden een hele heftige periode achter de rug.
Deze korte ontmoeting bleef me bij en toen ik dan ook in mei 2007 hoorde dat bij Anita een zeer agressieve vorm van Non Hodgkin was geconstateerd en zij ook met een blog was begonnen ben ik haar gaan volgen.
Ik heb haar mijn blogadres niet gegeven omdat M. prive en zakelijk graag gescheiden wil houden.
In de loop van de maanden zijn we af en toe gaan mailen en hebben we afgesproken in Delft om gezamenlijk van een heerlijke lunch te genieten. Ook dit was weer een bijzondere en inspirerende ontmoeting.
Ondanks de slechtere vooruitzichten die Anita had is ze al die maanden zo verschrikkelijk positief gebleven, soms liep ze te hard van stapel waar we dan weer over mailde.
Veel lotgenoten schrijven over hun ervaringen een boek, zo ook Anita.
Gisteren heeft ze te horen gekregen dat na alle behandelingen men er vanuit gaat dat op de MRI hooguit nog littekenweefsel te zien is, een fantastisch resultaat, ze hoeft niet nabehandeld te worden en vandaag is haar boek uitgekomen bij boekscout.nl .
Of ik het binnenkort al kan lezen weet ik niet maar het zal hier wel alvast in de boekenkast staan.
Onbewust heeft Anita mij net zoals een paar andere lotgenoten geïnspireerd en bijgedragen aan de stappen die ik momenteel weer durf te nemen.

Het ene moment sta je volop in het leven. En dan opeens krijg je te horen dat je kanker hebt. Je gelooft het niet. Het is oneerlijk en je bent machteloos. Een medisch circus begint. Dit boek gaat over het proces dat je doormaakt, met je partner, je familie, je vrienden en collega's maar vooral met jezelf. Maar ook over de wil om te overleven, de overweldigende steun die je ervaart. En ondanks al die steun voel je je soms zo vreselijk eenzaam. Een zorgeloos leven lijkt voor altijd voorbij.

Maandag horen jullie meer over mijn stappen.
Dat ik er heel blij mee ben kan ik wel alvast verklappen.
Fijn weekend allemaal.

Car