zondag 25 januari 2009

Schoolplein



Vrijdag stond ik na hele lange tijd weer eens te wachten op een schoolplein.
Mijn nichtje en neefje sinds kort op een nieuwe school zou ik tussen de middag voorzien van een boterham.
Daar zo alleen wachtend, al kijkend naar de veelal dertigers die al dan niet met een nog niet schoolgaand kind het schoolplein op kwamen lopen en een praatje aanknoopte met een andere wachtende lotgenoot, realiseerde ik me dat ik in de groep zat tussen moeders met schoolgaande basisschool kinderen en oppas oma's.
Niet meer die haastige moeder die een paar keer per dag rekening houdend met de klok heen en weer sjeest tussen huis en school of voor het gemak of werk haar kroost over laat blijven.
Het nadeel is dat er minder sprake is van een opgelegd ritme, het verplicht voor je kind 's morgens uit bed moeten heeft zo zijn voordelen.
Hoe stijf alles ook is, hoe slecht je ook geslapen hebt, kleren aan en opschieten. Keuze is er niet.
Steeds meer kan ik zelf mijn tijd indelen en wel kiezen, en ook dat heeft zo zijn voordelen.
Morgen een dagje met vriendinnen naar de Loonse en Drunense duinen om te lopen. Mijn puber red zich wel.

Car

De Winterkoningin nadert zijn einde


De Winterkoningin is een groot succes. De groep staat avond aan avond te spetteren, bezoekers zijn enthousiast en gaan blij naar huis.
Wij vinden het heel leuk dat al heel wat familie, vrienden en bekenden de moeite hebben genomen om te komen kijken en weer zeer verbaasd waren over het hoge niveau.
Voor iedereen die nog (een keer) naar K. in de Winterkoningin wil komen kijken :
I.v.m. schoolexamens en een uitje met zijn oma naar Tineke Schouten speelt K. na vanmiddag nog maar vier keer in de Winterkoningin. De data zijn 31 januari, 6, 11, 13 en 15 februari.
I.v.m. het grote succes zijn er nog slechts enkele plekken vrij.
Daarnaast zijn er natuurlijk tot 15 februari nog enkele speeldata van de A cast, en die zijn net zo goed !
Vanmiddag is geheel uitverkocht, toch gaan wij nog even kijken of er mensen van de reservelijst niet op komen dagen.
Je kan maar trots zijn op je kind toch ?

Car

vrijdag 23 januari 2009

De deken is afgeschud

Ik heb de deken weer van me afgeschud.
Bijna twee weken heeft deze hormonale after dip geduurd. Alleen de hitte aanvallen zijn nog heftiger dan voorheen en de nachten duren nog wat langer.
Ik ga er voor dat de bijwerkingen de volgende periode minder zullen zijn, dat mijn lichaam zich ook hier weer op instelt.
Over enkele weken ga ik nogmaals de drie maandelijkse shot proberen. Valt het dan toch weer tegen dan schakel ik terug naar de maandelijkse spuiten en ga ik de Zoladex thuisservice inschakelen.
Donderdag ga ik een dagje meelopen met de cursisten van een opleiding voetreflextherapie in Den Haag, ik wil gaan ondervinden of een opleiding in deze richting haalbaar is met mijn klierweg arm. Spannend, hopelijk weer een stap in een nieuwe richting.

Voor het New Life Style Resort waar we in oktober zo gastvrij zijn ontvangen ga ik de komende periode af en toe wat vrijwilligerswerk doen. Onlangs zijn we naar Amsterdam geweest om daar geinformeerd te worden over de doelstellingen van de stichting.
Geinteresseerd naar de activiteiten van het resort en de Stichting Angelsfound ?
Zie http://vakantienakanker.hyves.nl

Car


maandag 19 januari 2009

Blue Monday ?

Maandag 19 januari zou het Blue Monday, oftewel de meest deprimerende dag van het jaar zijn.
De Britse psycholoog Cliff Arnall bedacht een paar jaar geleden een naar zijn zeggen wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit bleek dat de derde maandag in januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen.

Sinds vorige week woensdag heb ik last van een after Zoladex-dip.
De eerste driemaandelijkse spuit, in navolging op een jaar maandelijkse spuiten geeft toch iets meer bijwerkingen dan ik gehoopt had.
Een dikke wollen deken is over me heengedaald en ik die hem een paar keer per dag van me af probeer te schudden door mezelf toch tot wat activiteit te dwingen wacht rustig af totdat ik weer onder deze deken uitdrijf.
Maar om nu te zeggen meest deprimerende dag vandaag, nee dat kan ik echt niet beamen.
Het weer buiten heeft ernstig zijn best gedaan maar om gedeprimeerd te zijn daarvoor hebben er vandaag veel te veel positieve gebeurtenissen plaatsgevonden. (waarvan dit er een is, gefeliciteerd Wim we zijn trots op je)

Car

zaterdag 10 januari 2009

Over op de 3 maandelijkse Zoladex


De eerste driemaandelijkse Zoladex spuit doet sinds gisteren zijn werk vanuit mijn buikvet. Dagelijks wordt vanuit een depot de werkzame stof goseline afgegeven die de werking van de eierstokken onderdrukt. Daardoor wordt de productie van oestrogenen door de eierstokken geremd.
Niet de tamoxifen zorgt voor de ingezette overgang maar deze Zoladex.
Ik was het zo zat om nog enkele jaren vier wekelijks bij de huisarts in de wachtkamer te zitten om de toch wel flinke prik te laten plaatsen dat ik deze stap toch maar heb gezet.
Officieel is 3 maandelijkse Zoladex niet geregistreerd voor borstkanker, de bijwerkingen in mijn eigen eerste periode van Zoladex gebruik en de verhalen over de bijwerkingen bij andere vrouwen hadden me tot nu toe weerhouden om de stap te zetten.
Prima dag gehad vandaag alleen is het wel verbazend dat ik het vannacht ijskoud had en de opvliegers vandaag flink in aantal zijn toegenomen.
Over een weekje nog eens turven.

Car

donderdag 8 januari 2009

Schaatsen op de Rotte

Vanmorgen lag ik in mijn bed te luisteren naar een item over het wel of niet doorgaan van de Molentocht op de Rottemeren. De tocht ging vandaag niet door, het ijs was maar 10 cm dik.
Warm gelegen realiseerde ik me dat ik ondanks de angst die ik heb om met mijn armen een val te moeten breken en de hekel aan kou ik zo graag weer eens op schaatsen op een grote plas wilde staan, het gonzen van het natuurijs wilde horen.
Er was geen werkgever of afspraak die me tegenhield dus als ik wilde moest ik gewoon gaan.
Mijn pa waarmee ik vroeger nog wel eens ging schaatsen was wel in om mee te gaan en een paar nu voor K. te kleine schaatsen waren snel gepakt.
Zo stonden we vanmiddag in het zonnetje op de Rotte te kijken naar honderden mensen die al glunderend langs gleden.
Het is dat de schaatsen voor pa te klein waren want in zijn hart had hij het ook heel graag nog eens geprobeerd.
Van dit soort eenvoudige momenten rollen tegenwoordig spontaan de tranen uit mijn ogen.
Het was genieten.



Car

woensdag 7 januari 2009

Even voor een prik naar Arnhem

Woensdag hadden enkele lotjes wederom een afspraak in het ziekenhuis in Arnhem om een derde of vierde stellatum blokkade, een blokkade van een zenuwknoop in de nek, te laten plaatsen.

Ik mocht mee als chauffeur wat achteraf gelukkig niet noodzakelijk was omdat de bijverschijnselen dit keer zodanig waren dat autorijden na afloop geen probleem was.
Dit keer werd de zenuw niet verdoofd maar met hitte verwarmd in de hoop dat de opvliegers waartegen deze blokkade is bedoeld langer dan een aantal weken zullen verdwijnen of verminderen.
Zelf vind ik de gevolgen van mijn opvliegers niet van dien aard om aan dit expiriment mee te doen, ik wacht liever eerst de resultaten van de andere meiden af. Misschien ook een stukje angst voor het woord blokkade.
Na afloop zijn we gezellig gaan eten, vergezeld door echte vrouwenpraat op een nog net niet glibberige donkere dijk bij een pannenkoekenrestaurant waarna we voordat we weer op weg waren richting Rotterdam door onszelf en Tom Tom kriskras door Arnhem zijn gestuurd.
Een medisch dagje werd zo een gezellig uitje.

Meer info over de blokkade is te lezen op het blog van Dees, de ontdekker van het artikel waarin het onderzoek beschreven wordt.

Car

maandag 5 januari 2009

FNV steunt vrouwen met borstkanker door nachtdienst

De eerste "normale" dag van het jaar 2009.
M. mag weer uitrusten op zijn werk, K., met een dubbele broek aan en een thermoshirt kon weer op zijn fiets stappen om naar school te gaan.
Eens per 14 dagen komt onze hulp mij helpen met de zwaardere huishoudelijke klusjes. Aan het eind van de ochtend was ons huis dan ook weer spik en span en was ik weer eens even alleen.
Heerlijk, een opgeruimd huis aan het begin van de week geeft mij zoveel rust en tijd.
In de vrieskou kletsend met de buurvrouw kreeg ik te horen dat de inbraak op eerste kerstdag waarvan we in de krant hadden gelezen, plaats had gevonden bij onze naaste buren.
Het moet een mens altijd eerst zelf overkomen want hoe jammer is het dat zij geen actie hadden ondernomen n.a.v. de beveiligingsofferte die ik na onze inbraak enige jaren geleden bij hen had afgegeven. Een inbraak overkomt tenslotte alleen je buren.
Dit bericht typeerd ook weer het stadse en individuele karakter wat het overgrote deel van de bewoners van de straat kent, mensen stellen zich als nieuwe buren niet meer voor en van zoiets belangrijks als een inbraak moeten buren via via horen.
Wonend in een klein dorp kan je je hier hopelijk niets bij voorstellen.
Luisterend naar de radio waar de beëdiging van de eerste Marokaanse burgemeester Ahmed Aboutaleb te horen was kwam ook het volgende bericht voorbij:

Het Bureau Beroepsziekten (BBZ) van vakbond FNV gaat vrouwen die vermoeden dat zij borstkanker hebben gekregen door jarenlange nachtarbeid helpen.
Aanleiding vormt berichtgeving over Denemarken, waar recent een tiental vrouwen met borstkanker een schadevergoeding kreeg, omdat hun ziekte veroorzaakt is door nachtwerk.

Nachtdienst
BBZ-directeur Jan Warning spreekt van een doorbraak in de discussie over borstkanker en nachtdienst. Ook in Nederland moeten vrouwen met borstkanker nagaan of langdurig nachtwerk mogelijk de oorzaak is geweest, meent hij.

Melatonine
In Nederland presenteerde de Gezondheidsraad (GR) in 2006 een rapport over de relatie tussen nachtarbeid en borstkanker.

De GR concludeerde op grond van internationaal onderzoek dat er een verband is tussen langdurig in de nachtdienst werken en borstkanker. Borstkanker kan veroorzaakt worden door een tekort aan melatonine. Dit hormoon reguleert het slaap-waakritme en wordt minder aangemaakt bij nachtwerkers.

Zorg
De FNV vindt dat de ontwikkelingen in Denemarken ook gevolgen moeten hebben voor Nederland, omdat hier twaalf procent van de werkende vrouwen regelmatig 's nachts werkt, zoals in de zorg.

'Hogere kans'
Jan Warning, directeur van Bureau Beroepsziekten FNV: ‘Er is genoeg onderzoek dat aantoont dat nachtarbeid een 30% hogere kans geeft op borstkanker. Door vrouwen niet langer dan tien jaar regelmatig nachtarbeid te laten doen zou je het aantal gevallen van borstkanker aanzienlijk kunnen verminderen.'

Beroepsziekten
Vrouwen die vermoeden te maken te hebben met borstkanker door nachtdiensten kunnen zich melden bij het Bureau Beroepsziekten (BBZ) van de FNV.

Bron: FNV

p.s. 's avonds was er in het nieuws dat de borstkankervereniging het onderzoek bestrijd.