Schaatsen op de Rotte
Vanmorgen lag ik in mijn bed te luisteren naar een item over het wel of niet doorgaan van de Molentocht op de Rottemeren. De tocht ging vandaag niet door, het ijs was maar 10 cm dik.
Warm gelegen realiseerde ik me dat ik ondanks de angst die ik heb om met mijn armen een val te moeten breken en de hekel aan kou ik zo graag weer eens op schaatsen op een grote plas wilde staan, het gonzen van het natuurijs wilde horen.
Er was geen werkgever of afspraak die me tegenhield dus als ik wilde moest ik gewoon gaan.
Mijn pa waarmee ik vroeger nog wel eens ging schaatsen was wel in om mee te gaan en een paar nu voor K. te kleine schaatsen waren snel gepakt.
Zo stonden we vanmiddag in het zonnetje op de Rotte te kijken naar honderden mensen die al glunderend langs gleden.
Het is dat de schaatsen voor pa te klein waren want in zijn hart had hij het ook heel graag nog eens geprobeerd.
Van dit soort eenvoudige momenten rollen tegenwoordig spontaan de tranen uit mijn ogen.
Het was genieten.
Car
3 opmerkingen:
ik kan de video niet zien?
hoi Car, ook ik kan geen video zien , wel foto,s
kus , Yvonne
ik heb gefietst, bijna net zo lekker als schaatsen in deze kou. Ik heb geen schaatsen meer. En ach...tegen de tijd dat ik weer tijd heb, is de dooi ingetreden. Lekker dat jij wel bent gegaan. Zoiets moet je gewoon doen, als er 1 x in de 12 jaar natuurijs is.
En wat is nou gezeliger dan schaatsen met je vader...Dat doet me denken aan opa, die ging vroeger ook altijd mee...de appel valt niet ver van de boom.
Goed van jou...
Een reactie posten