Even halt ?

Afgelopen weekend heeft M. verspreid over twee dagen twee pallets met stenen gestapeld.
Voor iemand die normaliter voornamenlijk verantwoording draagt is dit toch wel erg zwaar werk. De helft van de stenen is nu uit de tuin verwijderd.
De hard houten vlonder komt een oudere heer t.z.t. ophalen, hij heeft wel naar alle brieven geluisterd die de gemeente in het verleden gestuurd heeft en heeft eind vorig jaar zijn tuin alvast van tegels ontdaan.
Nu blijkt echter dat er in zijn straat voorlopig nog niet opgehoogd wordt en aan een zomer op het zand zitten moet hij niet denken. Ik vond het zo zielig dat ik hem de vlonder heb toegezegd, op te halen op het moment dat ze daadwerkelijk gaan beginnen.
Officieel was de afspraak dat onze tuin nu leeg zou zijn maar......
Vier huizen naast ons houdt een van de bewoners voet bij stuk en doet niet mee. Hierdoor kan het grote materieel onze tuinen niet bereiken. De tuinen waar het wel mogelijk is zijn waarschijnlijk eind van de week al klaar.
Opgehoogd wordt er maar wanneer en hoe ? Ik weet het niet vooralsnog is dit erg onduidelijk.
Beloofd is dat het gaat gebeuren, desnoods met een schep.
Ook is beloofd dat de bomen voordat het groeiseizoen begint opgehoogd zijn.
Laten we daar maar op vertrouwen.

Voor de deur langs denderen heel de dag zware vrachtwagens al slepend met materiaal. De eerste scheuren in huis zijn al gesignaleerd.
Ben de gemeente maar gaan bellen waar de toegezegde fotograaf blijft die de situatie vast zou komen leggen voordat er begonnen zou worden met werkzaamheden.
Jammer toch dat ik net in deze periode veel thuis ben, heb ik de tijd om hier achteraan te zitten.
Als straks alles achter de rug is wil ik heel graag met een boek in de tuin zitten en niet nog dagen scheuren repareren.

Weet je, ik merk aan heel mijn lichaam dat ik dit soort situatie's momenteel eigenlijk niet op mijn pad moet krijgen. Of zal het de Zoladex zijn die volgende week weer gezet moet worden ?

Car