Tuin zonder bloemen

Dit berichtje wat ik vanavond toegestuurd kreeg geeft heel mooi weer zoals ik me de afgelopen twee weken voel. Mijn dromen zijn net als de bloemen in onze tuin even weg.
De hormoonschommelingen zijn weer in volle hevigheid toegeslagen, er hoeft maar boe tegen me geroepen te worden of ik schiet vol, en dan dat lamlendige gevoel in mijn lijf het lijkt wel of ik net bevallen ben.
Vanmorgen zat ik in de wachtkamer voor een controle bij de radiotherapeut en alleen al door daar te zitten rolde spontaan de tranen uit mijn ogen. Dit ken ik niet van mijzelf.
Toen ik binnenkwam vielen mijn rode ogen haar op wat direct aanleiding was om de schommelingen te bespreken. (wat natuurlijk helemaal haar discipline niet is maar gelukkig is deze dokter ook vrouw)
Vorige week had ik al met mijn internist gesproken en besloten dat ik niet nog een periode de drie maandelijkse Zoladex ga proberen. Vier weken dit gevoel in drie maanden is me te veel.
Ik schakel weer terug en ga volgende week netjes de maandelijkse spuit halen, makkelijk dat onze huisarts op nog geen vijf minuten lopen een nieuwe praktijk heeft geopend.
Weet je ik merk dat ik nu zelfs boos begin te worden, wat een klein knobbeltje ook nu nog twee jaar later een invloed heeft op de kwaliteit van leven.
Volgende week maar weer eens met de huisarts bespreken.

In de tuin verder nog geen activiteit van de kant van de aannemer. Er gaan geruchten dat er overeenstemming is met de tussenliggende tuin.
Langzaam zie ik om me heen de eerste knoppen in de bomen ontstaan.
Ben gisteren de aannemer erop gaan wijzen dat we een afspraak hadden en het groeiseizoen begint waarop me beloofd is dat volgende week de bomen omhoog gaan.
Ben benieuwd. Kijk maar uit anders heeft de aannemer het straks gedaan :)

Car