Rebecca
Vandaag is Rebecca gecremeerd.
Ik weet dat vijf woman wizard lady's haar vandaag de laatste eer zijn gaan bewijzen.
Zoals een van hen het zo mooi omschreef :" het is goed om ook dit met elkaar te delen, om daar samen te staan en samen weer naar huis te rijden"
Ik was er graag bij geweest maar voelde aan dat het hier nog te vroeg voor is.
Zou daar op dit moment alleen nog maar staan janken om mezelf, dit komt zo dicht bij.
Eigenlijk vindt ik dat ik daar helemaal geen recht toe heb, mijn kanker is niet uitgezaaid.
Waarom raakt me dit dan zo ?
Is het verdriet nog zo ruw ?
Vorige week vroeg ik me nog af of Herstel en Balans nu echt wel nodig was.
Nu weet ik weer waarvoor ik maandag ga beginnen.
In gedachten was ik vandaag bij hen.
Ik heb geprobeerd mijn zinnen te verzetten door op kledingjacht te gaan, met lege handen kwam ik echter huis.
Car
3 opmerkingen:
Geen recht om te huilen? Tuurlijk wel, jij hebt alle recht daartoe. Het is ook jouw verdriet en het komt ook eng dichtbij. En dat voel je in je lijf, in je emoties.
Geen uitzaaiingen wil niet zeggen dat het verdriet , de angst en alles wat erbij komt voor jou niet minder is meid!!!!!
Dikke knuffel!!!
PS, ik vond het ook leuk om weer eens met je gesproken te hebben. Moeten we vaker doen!
Oeps... mijn naam vergeten...
Jetty dus...
Ik had ook alleen maar staan huilen denk ik hoor, Car, en ik heb niet eens kanker, maar jeetje zo'n jonge leuke meid, da's zo oneerlijk..........Mir
(ben trouwens nooit zo goed in begrafenissen, maar ja hoort erbij he, helaas)
Een reactie posten