woensdag 23 januari 2008

Aanpassen en verwerken

Voor Herstel en Balans moeten we nadenken over wat we onder aanpassen en verwerken verstaan en wat mij daarbij helpt of wat het moeilijk maakt.
Een lastig onderwerp want verwerken kent verschillende stadia.
Ik ben bang geweest, vol ongeloof, verdrietig, berustend en boos omdat mijn okselklieren allemaal verwijderd waren terwijl het restant achteraf schoon bleek te zijn.
Nu zit ik in de periode van hoop dat de gevolgen nog meer naar de achtergrond zullen verdwijnen en acceptatie.
De angst is grotendeels naar de achtergrond geschoven en steekt nog maar zeer beperkt zijn kop om de hoek.
Ik heb de afgelopen dagen erg lopen twijfelen of ik dit stukje wel of niet zou plaatsen, om een eerlijk beeld van de situatie op dit moment te scheppen heb ik besloten om het wel te doen.

Aanpassen:
Je schikken naar de nieuw ontstane situatie.

Dit betekent voor mij dat ik (voorlopig) rekening moet houden met een lager energieniveau, slecht slapen waarschijnlijk als gevolg van de medicatie en de belastbaarheid van mijn arm.
• Niet teveel activiteiten achter elkaar moet plannen
• Werkzaamheden in huis die ik voorheen achter elkaar uitvoerde zal ik nu moeten verdelen over een langere periode, lastig want je kan er maar vanaf zijn.
• Accepteren dat ik zware, langdurige activiteiten aan een ander over moet laten.
• Oppassen voor wondjes en niet meer langdurig in de zon zitten.
• Tijd vrij moet houden om na te denken zodat mijn hoofd niet overloopt.
• Accepteren dat ik door het slechte slapen op een ander moment van de dag wel eens slaap in zal moeten halen.

Verwerken:

Voor mij betekent het de situatie accepteren en er mee om kunnen gaan.
Er over kunnen vertellen zonder emotioneel te worden en aanvaarden dat de gebeurtenis onderdeel van mijn leven is.

En wat helpt mij daarbij:

• Het zelf actief mee kunnen werken aan mijn herstel.
• Mijn weblog waarin ik de afgelopen maanden heb opgeschreven waar ik mee bezig was of over dacht helpt mij enorm om e.e.a. een plaatsje te geven.
Door de situatie te beschrijven kan ik het vaak daarna al een stuk loslaten, ik hoef het niet meer te onthouden het staat immers op “papier” en is altijd na te lezen en ik krijg hierdoor het gevoel dat naasten beter weten waar ik mee bezig ben.
Normaal zou ik bepaalde zaken vergeten te vertellen terwijl die wel in mijn hoofd spelen.
Het lotgenoten contact wat door het weblog is ontstaan is zeer waardevol gebleken.
• Verder vind ik het ook heel fijn om over de situatie te praten.
Onderhand denk ik ook wel te weten wie wel of niet openstaan voor dit soort gesprekken.
Diegene die er voor openstaan zijn dan ook vaak goed de klos….
• Daarnaast helpt de tijd, ben er al achter dat ik tijd moet nemen om te verwerken en niet direct door moet rennen.
• Ook helpt het me om weer leuke activiteiten op te pakken en ik kijk dit jaar meer dan andere jaren uit naar het voorjaars zonnetje.

Wat maakt het moeilijk:

Ik maak het mijzelf vaak moeilijk doordat ik me nog steeds teveel aantrek van wat andere mensen vinden.

• De opmerkingen van mensen die zelf iemand kennen die behandeld is en mij vertellen hoe het met die mensen is afgelopen zonder dat ze alle details kennen.
• Als mensen zelf een beeld van me vormen en dit naar mij toe uitspreken zonder aan mij zelf te vragen hoe het gaat.
• Het is ook lastig om te merken dat de bestralingen nog niet hun volledige uitwerking hebben genoten, er is nog iets gaande in mijn lijf wat zich o.a. uit in een veranderd gevoel onder mijn oksel en in strengvorming in mijn arm.
• Concentratieproblemen en onrust. Een boek lezen wat ik graag zou willen is er nog steeds niet van gekomen.
• Onzekerheid, ik ga er vanuit dat de oorspronkelijke kanker mijn lichaam uit is maar vraag me nog wel eens af of alle DCIS door de bestralingen is aangepakt.

Zelf heb ik er nog maar een item aan toegevoegd:

Wat maakt het makkelijk:

• Lieve, zorgzame achterban, en de leeftijd (i.v.m. zelfstandigheid) van K.
• De tijd die ik van het UWV heb gekregen om te reïntegreren
• Ik heb de mogelijkheid om leuke dingen te plannen.
• Het is niet strikt noodzakelijk dat ik weer aan het werk kom.
• De lente en zomer periode gaat er aan komen.

Car

9 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Car,
dank je wel dat je jouw verhaal toch gedeeld hebt. Waardevol om te lezen voor ieder die het ondergaat en haar omgeving.
dag meissie xx
annemieke

Anoniem zei

Heel veel herkenning... Wat kan jij het trouwnes goed op 'papier' zetten. Zo geordend en duidelijk. *Geeft een ferme schouderklop*

Nog bedankt voor de hyvestip, heb het meteen toegepast!!!

Anoniem zei

Meid, wat heb je het mooi verwoord! En fijn dat je het met een ieder hebt willen delen. Het is en blijft nog wel even een zeer moeilijk proces waar jij je heel goed door heen slaat!!
Het gaat allemaal goed komen, let maar op.
Dikke kus,
Man

Anoniem zei

Een bijzonder mooi stuk Car!
Sommige zinnen zouden zo ook uit mijn mond kunnen komen.
Fijn he, dat wij de luxe hebben onze gedachten te kunnen uitten op onze sites.
Ik ben blij dat je het hebt geplaatst. Mij geeft het als lezer/lotje een goed gevoel,herkenning. En daardoor ook weer een stukje meer rust.
Pittig was het vandaag he?
Ik ga straks wie is de mol kijken en meteen naar bed!
Tot maandag.
Ik hoop dat het jou trouwens ook rust geeft, deze gedachten uit je hoofd, op een rijtje op papier.

Liefs!

Anoniem zei

Goed om te lezen. Sommige dingen herken ik en anderen weer helemaal niet. Ieder beleeft het natuurlijk ook op zijn eigen manier.
Vind het trouwens knap verwoord. Ik zou het niet zo goed op papier kunnen krijgen....

Anoniem zei

Hoi Car,
Mag ik het copieren voor mijn log? Hihi, nee, hoor, geintje!
Wat ik bedoel is dat het - op een paar puntjes na- zo mijn eigen verhaal is. Heb zelfs een paar tranen weggeveegd! Maar.., maar even hoor!
Heb een wat mindere week, zoals ik al schreef: veel sneller moe en pijn in mijn nek, maar merk dat de rust die ik neem helpt. Dus volgende dagen misschien weer beter! Nou meid, knap dat je het zo kon omschrijven en als ik naar de andere reacties kijk, help je er anderen ook nog mee! Liefs, Diana

Anoniem zei

Hé Car,
Ben blij dat je het toch geplaatst hebt, heb het net zitten lezen en het is op zo veel punten zo herkenbaar. Ik geloof alleen niet dat ik het zo op papier zou kunnen krijgen.
Liefs,
Linda

Anoniem zei

Je wordt nog eens een schrijfster! je zus (weer een winstpunt)

Anoniem zei

Hoi Carla, we hebben elkaar al 2 keer getroffen tijdens de cursus en ik ben heel erg onder de indruk van zowel jouw,Mandy's,Marloes'en Jessica's verhaal .Ik moet eerlijk bekennen dat ik ze nog niet allemaal helemaal heb kunnen lezen,maar ik ben er mee bezig.
Zie je straks op de cursus.Yvonne