Armkous

Tijdens mijn jeugd woonde we in Blijdorp in een echte Rotterdamse bovenwoning met twee bewoners op een trap.

Bij ons op de trap op de benedenetage woonde
Mw. Odijk, haar borst was geamputeerd en ze droeg altijd een beige armkous om haar opgezette arm waarmee ze niet meer zo heel veel kon. Als ik aan Mw. Odijk denk dan zie ik haar beige armkous.

I.v.m. de aankomende vliegvakantie naar Mexico is mij geadviseerd om ter preventie in het vliegtuig een armkous te dragen.
Vanmiddag is de kous opgemeten, geen beige zoals onze oude buurvrouw maar een keurige zwarte met kanten randje. (met dank aan Mandy)
Je zou zeggen wat maakt het uit beige of zwart het gevoel is alleen net even iets anders.
Er is ook geadviseerd om een antibioticakuur voor wondroos mee te nemen en echt elk wondje waar ook te ontsmetten.
Moet zeggen dat ik de laatste tijd merk dat ik al wat makkelijker aan het worden ben m.b.t. wondjes.

Vanmiddag zijn ook wederom mijn ogen opgemeten, voor de vierde achtereenvolgende keer was de sterkte anders. We gooien het maar op hormonale schommelingen en kijken het nog een paar weken aan.
Tot die tijd blijft mijn nieuwe bril gewoon in de kast liggen.

Car