donderdag 15 oktober 2009

De Methode Coue- Waar niet over gesproken word dat is er niet

Ik ben weer tegen een mooi boek aangelopen wat me de afgelopen nachten toen ik niet direct in slaap kon komen geboeid heeft.

Methode Coue
Methode Coue
Klinkenberg, T.


Teuntje Klinkenberg (vrouw van Huub vd Lubbe, zanger van de Dijk) is zeventien als haar moeder Tineke overlijdt.
Puberend moet ze zich zien te redden in een wereld van volwassenen, en met haar vader Wim, die meer met de wereldpolitiek lijkt begaan dan met zijn dochter. Ook bij haar grootmoeder Mémé, de moeder van Tineke, kan ze haar hart niet luchten, want die leeft al haar hele leven volgens een beproefde methode: het verdringen en onbesproken laten van verdriet.

Het bijzondere verhaal van drie generaties moeders en dochters
Als bij Teuntje op haar zesendertigste voor de eerste keer borstkanker wordt ontdekt, dringt de herinnering aan haar moeder zich onherroepelijk op. Tinekes leven stond in het teken van het verlies van haar vader, die omkwam in een concentratiekamp.
Zonder leidende figuur had ze het gevoel in alles tekort te schieten. Totdat ze Wim ontmoette, overtuigd communist. Hij deelde de wereld rigoureus op in goed en fout, en had een antwoord op al haar vragen.
Maar dat veranderde toen ze ziek werd. Teuntje Klinkenberg tracht in De methode Coué tot de kern van haar familie door te dringen, legt dwarsverbanden en vraagt zich af of je patronen kunt doorbreken.
Met haar man en dochter probeert ze het in ieder geval anders te doen.
De methode Coué is het bijzondere verhaal van drie generaties moeders en dochters.

Fragment uit boek:
Mijn moeder is zeventien als ze besluit een lucifersdoosje op te eten. Het is de avond voor Kerstmis.
Mijn grootmoeder is direct na het eten met haar vriend vertrokken in een taxi, zonder gedag te zeggen. Het geluid van dichtslaande autodeuren en het wegstervend geronk van de motor klonk lang na over de Amstelveenseweg.
Het doosje ligt al weken op haar bureau. Zelf gekocht toen lucifers niet meer op de bon waren. De afscheidsbrief op lichtblauw papier ligt klaar. Mijn moeder leest hem nog een keer door en gaat naar de keuken om een glas water te halen. De afwas staat er nog. Ze zet een ketel water op en pakt een teil. Behoedzaam sluit ze de keukendeur, doet de vaat, ruimt op en loopt terug naar haar kamer. In het grote huis heerst stilte. De andere meisjes slapen.

Geen opmerkingen: