Alle mannen de deur uit

En dan is het zondagochtend en zijn mijn mannen echt allebei de deur uit en ben ik voorzover ik me kan heugen voor het eerst sinds jaren echt een week helemaal alleen in huis.
M. heeft afgelopen week zakelijk in Buenos Airos (Argentinie) gebivakkeerd en gaat vandaag verplaatsen naar Sao Paulo (Brazilie).
Ondanks het zakelijke aspect voelt het voor hem als een betaalde vakantie met als reisgezel in dit geval niet wij maar een halal collega.

In zijn lange mails en via de skype heeft hij heel wat te vertellen over zijn belevenissen daar in de zon. In Argentinie is het vier uur eerder en dan moet je echt je wekker zetten als je vlak voor het vertrek van K. nog even gedag wil zeggen via skype. Wij met ons gebruikelijke eitje en ju'tje op zondag hij daar alleen in een hotelkamer.
K. is net door de vader van een vriendin opgehaald om over twee uur vanaf Schiphol naar Istanbul te vertrekken. Een week vanuit zijn HTRO studie georganiseerd.
In ons regenachtige Nederland, hier komt het momenteel weer met bakken uit de hemel, heb ik de komende week redelijk volgepland om niet teveel tegen mezelf te gaan praten.

Vandaag ga ik alleen op meubeljacht om vervolgens bij mijn ouders aan te schuiven en morgen ga ik dan eindelijk met Jacqueline op pad zodat ik een beter beeld heb wat er momenteel te koop is en wat ik leuk vind.

Mijn smaak verschilt erg van die van Jacqueline, toch gaan we na maanden aandringen van haar kant samen een kijkje nemen bij het ETC in Nieuwgein.

Afgelopen maanden hebben we in de designhoek weer eens rond gekeken wat we mooi vinden. Een grove keuze was gemaakt maar achteraf vraag ik me echter steeds meer af of ik de designprijzen en bijbehorend comfort nu wel echt zo leuk vind.

Een nieuw project is dus geboren: Car serieus zelf op meubeljacht

Car

Gelukkig niet voor de derde keer richting Gent

Vanmiddag ben ik met Mandy voor de derde keer na haar operatie voor controle naar het ziekenhuis in Den Haag gereden. (dit was de vijfde controle in drie weken)
Door het drukke Haagse verkeer helpt de routeplanner ons elke keer weer het ziekenhuis te vinden.
De auto wordt tot voor de deur gereden, Mandy strompelt naar buiten om vervolgens in de hal te wachten totdat de auto op een parkeerplek is gedeponeerd. Even later zal ze in een rolstoel door het ziekenhuis geduwd worden.
Terwijl ik de hal van het ziekenhuis binnenkom zie ik haar wat gebogen zitten tussen de veelal oudere mensen die wachten op een taxi of vervoer op maat.
Zullen deze mensen ook blij zijn dat ze even tussen de vier muren die hun huis rijk is weg zijn ?
"Gelukkig is dit niet ons derde ritje naar Gent", roep ik door de hal.
Toen ze een arts moest kiezen die haar borstreconstructie uit zou gaan voeren was het kiezen tussen een arts in Gent of Den Haag. In Gent is meer expertise aanwezig waardoor de operatie beduidend korter zou duren.
Mocht jij voor Gent kiezen dan boeken wij wel een bed & breakfast en komen je opzoeken, was snel gezegd. Wie wij precies waren bleef onduidelijk.
Gelukkig achteraf heeft de verzekering door de behandeling in Belgie niet volledig te vergoeden meegeholpen en heeft ze gekozen voor de zeer deskundige en heel lieve artsen in Den Haag.
De tijd die de operatie langer heeft geduurd is qua reistijd al driedubbel terugverdiend. Een controle kost al met al nog een uur of vier en put haar qua energie uit maar is nu te doen.
Achteraf realiseer je je pas dat als er complicaties optreden de extra controle's een flinke belasting betekenen en Gent wel heel ver weg is.
Van te voren is het makkelijk zeggen: ik kom naar je toe, op het moment dat het nodig is moet het echter ook nog wel even gebeuren.
We gaan vast nog een paar keer de komende weken richting het ziekenhuis Man, maar gelukkig is dat niet in Gent !

Car

Adiana

Doordat ik afgelopen zomer de beslissing nam om niet langer Zoladex (de spuiten zoals mijn moeder ze noemt) te gebruiken zijn mijn hormoonwaarden weer op gaan lopen en is sinds een drietal maanden mijn cyclus hersteld.
Mooi zou je zeggen, de boel werkt weer maar als 43 jarige moeder van een bijna volwassen zoon komt er dan toch weer een ander probleempje om de hoek kijken : anticonceptie.
Afgezien van het feit dat ik helemaal niet zwanger mag worden moet ik er ook echt niet meer aan denken, de fase van kleine hummels hebben we gehad, de fase van weer vaker samen op pad is aangebroken.
Hormonale anticonceptie is gezien de hormoongevoeligheid van mijn borstkanker geen optie meer, (angst) M(an) richting dokter sturen bleek ook geen goed idee dus heb ik besloten om zelf baas over eigen buik te blijven en over te gaan tot sterilisatie.
In mijn hoofd betekende sterilisatie bij een vrouw een zwaarder ingreep dan bij een man, enig speurwerk op internet vertelde echter dat er nieuwe methodes bestaan waarbij er geen sprake meer is van snij en narcose werk.
Een nieuwe methode, de Adiana methode word nog maar op 5 plaatsen in Nederland uitgevoerd.
Deze nieuwe patiëntvriendelijk methode heeft als groot voordeel dat er niet gesneden hoeft te worden en zelfs een verdoving vaak niet noodzakelijk is. De hoeveelheid lichaamsvreed materiaal die wordt ingebracht is minimaal.
Na de behandeling die niet langer dan 15 minuten duurt kan je direct naar huis.

Vanmorgen ben ik naar het Spaarne ziekenhuis in Hoofddorp gereden voor een intake gesprek. Omdat sterilisatie niet meer in het basis-verzekeringspakket zit was een officieel intake gesprek noodzakelijk.
Naast het maken van een echo hield dit niet meer in dan het overhandigen van een overeenkomst waarin de betaling werd geregeld. (vanuit het aanvullende pakket vergoed de verzekeraar uiteindelijk toch deze behandeling)
De arts vertelde dat ik patiënt zeventien was waarbij hij deze behandeling uit zou voeren en vroeg of ik deze behandeling via het internet had gevonden zodat ik vervolgens de verwijsbrief voor mijn huisarts kon dicteren.
Inderdaad mijn huisarts was van het bestaan van deze methode (nog) niet op de hoogte, hij wordt tenslotte in de ziekenhuizen hier in de omgeving niet uitgevoerd.
Onderhand ben ik er echter wel achter dat het meer oplevert om zelf te dokteren.

Ergens in april of mei word ik opgeroepen en is ook dit probleem(pje) weer getekkeld.

link naar een uitzending van chirurgenwerk

Car

Zelf slingers ophangen

Ik ben de afgelopen maand zelf wat slingers op gaan hangen. Een ander doet dat tenslotte niet voor je.

De opleiding laat ik voorlopig op zijn beloop, wacht eerst maar eens rustig af wat de reactie op mijn scholingsaanvraag van het UWV zal zijn. Voorlopig hangt hij ergens in de bureaucratische molen.
In de tussentijd heb ik me bij Humanitas aangemeld voor een project thuishulpadministratie.
Dit project ondersteund in Schiedam en Vlaardingen mensen die hun administratie door allerlei omstandigheden niet op orde hebben en hierdoor in de financiële problemen zijn gekomen. Na een gevolgde training word ik binnenkort voorgesteld aan de eerste klant.
Het is de bedoeling dat mensen binnen een aantal maanden zelf de regie over hun eigen administratie weer over kunnen nemen.

Door daadwerkelijk met dit werk bezig te zijn hoop ik te ondervinden wat ik er van vind.

Kaarten voor een aantal voorstellingen zijn geboekt en we hebben voor het voorjaar tickets New York geregeld. We gaan met z'n drietjes een week deze stad ontdekken die hoog op ons to-do lijstje staat. Voor het eerst richting Amerika.
Komende zomer wil K. zelfstandig op vakantie gaan maar dit uitje laat hij niet aan zijn neus voorbij gaan.
Hotel is inmiddels via het internet geregeld, de reisgids wordt de komende tijd doorgespit. Voorpret is in volle gang.

Verder ben ik aan het rommelen met de computers hier in huis. De desktop die al een tijdje haperde is gisteren voor de tweede keer ter reparatie opgestuurd naar de fabrikant en weken na het overlijden van mijn laptoppie, al wachtend op de nieuwe processoren die in februari leverbaar zouden zijn, heb ik een nieuwe gekocht die ingericht mag worden.

Na een week opbouwen blijkt hij software haperingen te ondervinden maar die gaan we wel eens oplossen (terugzetten in de fabrieksstand volgens de fabrikant) als desktop terug is.

Mandy heeft twee weken geleden haar borstreconstructie ondergaan en ik hoop haar de komende tijd als ze inmobiel is wat bij te kunnen staan.

Een hele zware operatie die een lange herstelperiode eist.

Wat moet je een lef hebben om deze operatie aan te durven, en wat moet je veel voor een nieuwe borst over hebben. Realiseer me dat ik toch wel van geluk mag spreken dat ik indertijd nog mocht en dorst te kiezen tussen borstbesparend opereren of amputatie.

Mijn ex-buuf die in april de diagnose darmkanker heeft gekregen heeft afgelopen week een minder goed bericht gekregen. Weer heeft die kut kanker me enige dagen in de greep gehouden maar gelukkig heb ik de draak weer snel in zijn hok kunnen parkeren en mijn eigen draad weer opgepakt.

M. zit deze week in de omgeving van Oxford. Morgen komt hij gelukkig weer thuis.

Car