Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan...

Het werd me duidelijk vorige week, ik liep mezelf voorbij te rennen, zag het gewoon gebeuren en greep niet in.
Alleen ik zelf kan voor mezelf zorgen, mijn eigen grenzen stellen.
In theorie en aan een ander kan ik het allemaal heel goed vertellen, wees assertief, kom op voor jezelf. Nu nog zelf toepassen.
Na de vakantie in Turkije is het dagelijkse ritme weer opgepakt.
M. doet niet meer dan slapen thuis, verdrinkt letterlijk in het werk. (ben het niet vergeten schat, in het weekend werk je de gigantische strijk weg)
K. vermaakt zich goed op school en met vrienden en ik merk dat ik mijn week steeds voller ga plannen.
Doktersbezoeken, sociale afspraken, sporten en werk.
Dat laatste liep een beetje uit de hand, ik hield me niet aan de afgesproken uren. De oude Car was er weer, iets TE enthousiast.
Af en toe moet er ook nog eens iets in huis gebeuren (moet zeggen dat ik daar na het afgelopen jaar wel een stuk makkelijker in ben geworden) want die taak ligt tegenwoordig ook weer bijna geheel op mijn bordje.
Ik was bezig om snoeihard in mijn eigen valkuilen te rennen.
Maar... ik heb het aangegeven en ik doe vervolgens weer even een stapje terug.
Ik realiseerde me ook dat het afgelopen jaar echt een jaar van ontstressen is geweest, moet ik toch iets van hebben geleerd. Nu nog in de praktijk toepassen.

Car