Beugelbekkie en uitzicht op zon

Toen K. vorig jaar verlost werd van zijn beugel maakte de tandarts de opmerking " en nu jij "?
Al lachend vertelde ik hem op dat moment dat ik de jaren die ik als tiener met mijn ouderwetse bovenbeugel had gelopen genoeg vond.
Wat overdreven, al die moeders die ook zonodig weer aan de beugel moeten, mij niet gezien.
Ja mijn onderkaak ging de afgelopen jaren wat verschuiven maar je kon als het je tijd was toch altijd nog een gebitje nemen ?
Tijdens mijn kaalslag kwam deze redernatie regelmatig in mijn hoofd terug. Een pruik, bril en gebitje was misschien iets te veel van het goede.
Als er niets aan de hand is stel je vaak makkelijk dat het niet zo erg is om iets te verliezen. Ik voelde dat het in de praktijk anders is.
Sinds dinsdag loopt deze moeder van 41 tot grote hilariteit van haar puber zoon dus weer met een (onder) beugel rond. En zeuren dat mijn mond open ligt, en het best wel gevoelig is, kan natuurlijk niet.
Heb er zelf voor gekozen om een tijdje met pijn in mijn mond in de rondte te lopen, het voordeel is dat de aandacht van het stijve, branderige gevoel in mijn arm nu wordt afgeleid door mijn mond.

Als ik straks beter ben dan gaan we luxe op vakantie.
De afgelopen maanden is hier in huis regelmatig deze opmerking gemaakt, uitkijkend naar de tijd die komen ging.
De afgelopen jaren zijn we tijdens de kerstperiode niet thuis geweest, meestal gingen we met M&R naar V&G in Spanje. We huurde dan een huis, tankte een dosis zon en wisten precies waar we aan toe waren.
Dit jaar wilde we iets anders en bijzonders.
De afgelopen weken ben ik regelmatig aan het zoeken geweest, het wilde alleen maar niet lukken.
Of er was geen vlucht meer, de accomodatie was te klein, het was te koud of het lukte niet meer om op tijd de benodigde inentingen te halen. Elke keer verzon ik wel weer een rede waarom iets niet geschikt was.
Mijn twee mannen werden er af en toe gek van en ikzelf uiteindelijk ook.
Aangestoken door Anita een vriendin van Mir hebben we afgelopen week de knoop doorgehakt. In de voorjaarsvakantie gaan we een weekje heel luxe naar Mexico.
Precies een jaar nadat de kanker zich openbaarde zitten we straks heerlijk onbezorgd op een wit strand onder de palmbomen met als enige zorg in welk restaurant zullen we straks weer eens gaan eten.
We kijken er echt naar uit. Met zo'n vooruitzicht is het niet erg om in de decembermaand thuis te blijven.

We gaan het hier gezellig maken, komend weekend is de kerstbomen hakdag en binnenkort zal hier voor het eerst sinds jaren weer een kerstboom in huis staan.

Car