Weg Reintegratieplek ?

Twee stappen vooruit, een achteruit. Het gaat lekker.

De Zoladex dip is weer achter de rug.

Heb mezelf er doorheen gewerkt door flink actief te blijven en ervoor te zorgen dat ik elke dag wel een afspraak had staan.

Mijn agenda had ik lekker volgepland om zodoende mezelf maar niet tegen te komen.

Af en toe was het wel een beetje "moeten" maar eenmaal op pad was ik blij met de afleiding of het gezellige praatje.

Nu ik het gevoel heb dat ik weer met beide voeten op de grond sta wil ik de komende tijd juist eens gaan kijken wat er gebeurd als ik mezelf wel tegenkom.

Donderdag heeft er weer een gesprek plaatsgevonden bij de polikliniek klinische genetica.

Er was bedenktijd ingelast om ons te laten realiseren wat een eventuele negatieve uitslag kan betekenen voor zowel mijzelf als onze omgeving.

Er vanuit gaande dat ik bij de 90% behoor waarbij het BRCA1 of 2 gen niet aangetoond wordt zet ik het onderzoek door, bloed is nu gegeven.
Over vier maanden weten we meer.

In de tussentijd heeft een lotgenoot gehoord dat zij daadwerkelijk belast is en ik heb me hierdoor ook gerealiseerd wat dit allemaal teweeg kan brengen.

Flink duimen dus maar de komende maanden dan kunnen we ook dit hoofdstuk weer afsluiten.

Aangestoken door de lotjes om me heen die allemaal aan het nadenken zijn hoe ze hun reïntegratie in gaan vullen leek mij de eerste stap die ik moest nemen een afspraak maken met mijn voormalige bijna werkgever om daar de mogelijkheden tot mijn reïntegratie te gaan bespreken.

Op het moment dat ik ziek werd zat ik nog in de proef-plaatsingsperiode vanuit de WAO waarbij de afspraak was gemaakt om een arbeidsovereenkomst aan te gaan.

Details waren nog niet besproken, maar beide hadden we het gevoel dat dit wel goed zou komen.

De afspraak zou begin december plaatsvinden.

Groot was dan ook mijn verbazing toen mijn oog viel op een vacature in het Algemeen Dagblad van afgelopen zaterdag waaruit ik opmaakte dat diegene waarmee ik deze afspraak gemaakt had haar baan heeft opgezegd.

Ik baalde flink, wat zijn hiervan de gevolgen ? Weg reïntegratieplek ?
Was ik niet ziek geworden dan was ik misschien zelf alweer zo ver geweest dat ik gedeeltelijk deze functie in had kunnen vullen, of zoals vandaag bleek had zij misschien niet de beslissing hoeven nemen om haar baan op te zeggen.

Als er nu even een bekende solliciteert op de functie dan beloof ik dat ik volgend jaar kom helpen.

Car