Stoppen met Zoladex

Met de naderende afspraak bij de internist-oncoloog in het verschiet speelde de afgelopen dagen regelmatig de gedachte door mijn hoofd dat het toch wel heel prettig zou zijn als me verteld zou worden dat er een fout in de PA uitslag was gemaakt en de voormalige tumor toch niet voldoende hormoongevoelig zou zijn zodat ik zou kunnen stoppen met de hormoontherapie.
Het slechte slapen, de kapotte thermostaat, waziger zien, slechte eetlust en emotionele gevoel wat me opeens kan overvallen schrijf ik maar toe aan deze pillen en spuit die ik dagelijks en maandelijks zelf naar binnen werk.
Ja ik weet dat ook zonder hormoontherapie na chemo sommige gevolgen heel normaal zijn maar je moet toch iemand de schuld geven ?
Ik wist dat ik mezelf voor de gek liep te houden maar toch, het is net als de hoop die je hebt als de staatsloterij gaat trekken, je weet maar nooit.
Een innelijke stem zegt aan de andere kant dat ik eigenlijk de hormoongevoeligheid als iets positiefs moet opvatten omdat de hormoontherapie als wapen ingezet kan worden tegen terugkeer van de kanker.
Mijn nieuwe dokter had in het voorgaande gesprek aangegeven dat hij het weefsel volgens zijn eigen normen opnieuw zou laten onderzoeken, vandaar ook deze hoop.
Toen ik dit tijdens het gesprek van vandaag opbiechtte kwam het voorstel om te stoppen met de maandelijkse zoladex injecties.
De hormoonwaarde is al niet meer meetbaar wat inhoud dat de Zoladex me door drie maanden gebruik volledig in de overgang heeft geholpen.
We gaan de komende vier maanden kijken wat er gebeurd, wordt ik weer ongesteld of blijf ik postmenopauzaal ? Dit laatste zou mooi zijn kan ik direct het verwijderen van de eierstokken van het lijstje schrappen.
In de tussentijd kan ik ondervinden of de klachten verminderen, jammer dat ik gisteren net de maandelijkse injectie ben gaan halen.
De tamoxifen (de pillen) moet ik wel gewoon blijven slikken.
De uitslag van de botdichtheidsscan die kort geleden is gemaakt gaf lichte osteoporose aan, maar niets om me zorgen over te maken.

Afgelopen week ben ik benaderd door Michelle, die onlangs de fotosessie heeft gemaakt of ik mee zou willen werken aan een intervieuw in de Esta.
Tijdens de dagen op Texel hoorde een journaliste van het bestaan van de onlangs gemaakte foto's die zij nu voor dit intervieuw wil gaan gebruiken.
De door mij voorgestelde foto heeft de Esta echter afgekeurd, en ik heb hierop besloten om niet met een andere in mijn ogen te naakte foto mee te doen.

Car