Laatste zomer weekend

31 augustus de laatste dag van de meteorologische zomer.
Een zomer die net als vorig jaar weer nat is geweest, alleen hebben wij hem dit jaar mede door de buitenland uitstapjes gelukkig anders beleefd.
Morgen begint de school weer, K. begint aan zijn eindexamen jaar en gaat tm 8 februari spelen in een nieuwe productie.
Afgelopen week hebben de eerste repetities plaatsgevonden van de kerstproductie van Jeugdtheater Hofplein de Winterkoningin die 19 december in premiere gaat.
K. gaat steeds meer zijn eigen gang en wij dus ook.
Zaterdag hebben we samen een uur live kunnen genieten van BLØF op Paradie Overschie, een festival om voor volgend jaar te onthouden en vandaag hebben we meegereden met een cabriotour op de Utrechtste Heuvelrug welke werd afgesloten met een BBQ.
Met wapperende haren heb ik genoten van het open rijden, de mooie omgeving en het prachtige weer.

En dan kom je weer thuis, lees je de mail en ben ik in gedachten bij Jessica die afgelopen weekend haar vader verloor aan zijn strijd tegen kanker.

Car

Raad van Arbeid

Bijna zijn gehele leven was mijn pa werkzaam in het pand van de Raad van Arbeid.

Vandaag hebben we samen een kijkje mogen nemen in het gerenoveerde pand waarin voorheen de Raad gevestigd was.

20 September wordt het pand wat omgebouwd is voor jongerenhuisvesting feestelijk geopend.

Car

Luisteren naar mijn gevoel

De afgelopen week werd ik heen en weer geslingerd tussen mijn gevoel en verstand maar heb mijn beslissing genomen.
Ik ga mijn werkgever vertellen dat ik er mee ga stoppen.
Deze eerste week na de vakantie merkte ik lichamenlijk zo duidelijk het verschil dat ik weer met mijn werk bezig was en dat heeft me versneld aan het denken gezet.
Moet ik hier wel mee doorgaan ? Loop ik mezelf niet te belazeren ? Waarom moet ik zo nodig ? Voor wie ?
Aan de ene kant kies ik voor de hormoontherapie aan de andere kant bouw ik zelf stress op.
Eigenlijk wist ik het vorige week al.
Mijn gevoel gaf aan dat ik moet stoppen, mijn verstand wilde echter nog niet helemaal toegeven. Het was toch maar voor een paar uur per week dat moet toch vol te houden zijn ?
De uren die we afgesproken hebben zijn niet haalbaar, er is niet echt iemand om op terug te vallen en het zit niet in mijn karakter om dan toch op tijd op te stappen en de boel de boel te laten.
Mede door het softwarepakket waar voor gekozen is en de wijze hoe hier mee gewerkt wordt verwacht ik niet dat dit binnen afzienbare termijn gaat veranderen. Dacht dit nog even door een softwarecursus op te lossen maar hiermee trek ik het probleem nog meer naar mijzelf toe.
Het werk blijft in mijn hoofd hangen waardoor ik er relatief nog meer uren mee bezig ben en slecht slaap.
Ook zit ik veel te veel uren achter elkaar achter de computer met een pijnlijke nek en arm tot gevolg.
Ik heb altijd gezegd dat ik weer aan het werk wilde vooral voor het contact met mensen en dat ontbreekt mede door de kleine organisatie en het feit dat het merendeel van de werknemers niet op kantoor werkzaam is.

Als je iets doet wat goed voelt brengt het energie, dit kost teveel energie.

Een afspraak met Lee Johnson de osteopaat die ik sinds enige maanden weer bezoek gaf de doorslag.
Hij constateerde spanning op de maagklep volgens hem normaliter veroorzaakt door stress. Wist ik waar dit vandaan kwam ?
Toen hij de opmerking maakte dat het niet uitmaakt hoeveel uren je iets doet, als het niet aan een paar voorwaarden voldoet kan het al een stress factor zijn, wist ik het zeker.
Kappen Car, niet opnieuw diezelfde fout maken.
Niet bang zijn om oude schoenen weg te gooien komen vast weer nieuwe voor in de plaats.

Luister naar je gevoel.

Car

Weer terug op het honk

We zijn weer terug van vakantie. Hebben prachtig weer gehad en menig een die op de camping rond liep was flink gebruind door de zon.
Heerlijk was het om de zon op je huid te voelen en heel de dag buiten te zijn. Kamperen is tenslotte als het goed is buiten leven.
Voorheen kon ik ook wel eens heerlijk bakken in de zon wat dan vaak tot gevolg had dat ik 's avonds nog wel eens flink verbrand was.
Factor 30 is dit jaar ruim gesmeerd en ik heb zoveel mogelijk de schaduw opgezocht want zon en verbranden ben ik gaan associëren met huidkanker.
Een plek op mijn rug was voldoende. Dus nee ik ben niet zwart verbrand.

M. is direct maandag voor een paar dagen naar Stockholm vertrokken en K. doet zijn best om een bijbaantje te bemachtigen bij een call-centrum (je weet wel van die vervelende mensen die je bellen op de meest ongelegen momenten) hij heeft in zijn hoofd dat er toch maar een scooter moet komen zodra hij 16 jaar wordt.
Zelf ben ik dinsdag weer naar mijn werk gegaan en het was weer tijd voor de Zoladex.
Dit keer prikte de huisarts goed, in de vakantie heb ik n.l. geruime tijd met een flinke bloeduitstorting net boven mijn bikinibroek rondgelopen.
Het UWV dreigde roet in de proefplaatsing te gooien.
Er was mondeling beloofd dat de plaatsing i.v.m. de vakantie met een maand verlengd zou worden en er zijn wat cursussen toegezegd (o.a. Navision/ Microsoft ERP) maar er was weer eens niets officieel geregeld en de medewerker van het UWV bleek tot 1 september op vakantie.
Stond in de startblokken om een klacht in te gaan dienen maar vandaag heeft het reïntegratiebureau kunnen regelen, doordat er toevallig iemand van het UWV bij hen op kantoor kwam voor een gesprek, dat er nu toch e.e.a. op papier staat.
Komende weken moet ik met mijn werkgever definitief de arbeidsvoorwaarden gaan bespreken zodat ik 1 oktober officieel in dienst kan treden.
Het aantal uren blijft nog even lastig. Voor het werk is het nodig dat ik minimaal 16 uur ga maken, heb echter de afgelopen periode gemerkt dat dat echt nog teveel van het goede is, zeker als ik het wil verdelen over twee werkdagen.
Zo na een vakantie merk je goed de verschillen van totale ontspanning in de warmte en weer in actie komen hier in Nederland.
Spieren zijn strammer, opvliegers zijn meer aanwezig zal dat komen door het binnen zijn ? en mijn arm is door de belasting ook weer van de partij.

We zijn weer op het honk.

Car