Loos alarm

Bij M. is een onbekende buitenlander waarvan de afkomst niet bekend is binnengedrongen. Hij is gewoon flink ziek.
Als huisgenoten gaan wij verder gewoon ons gang, zolang niemand ons vertelt dat we beter niet met derden in contact kunnen treden. Ik mijd alleen mensen die vatbaar zijn.
Ik zelf zit al weken slecht in mijn vel, maar val maar niet om.
Omdat ook pijn onder mijn rechter rib en een zichtbaar wat opgezette lever tot de symtonen behoorde gingen er vorige week wat bellen rinkelen en heb ik maar besloten om de internist te bellen om e.e.a. uit te sluiten.
De beste remedie tegen een Pammetje (periodiek angst moment) is tenslotte uitbanning.
Vanmorgen kon ik een echo van mijn onderbuik laten maken en bloedprikken voor een uitgebreid bloedonderzoek waar direct mijn hormoonwaarden weer even in meegenomen worden.
Mijn pa is met me meegegaan zodat ik niet zelf om elf uur nuchter achter het stuur moest kruipen.
Gelukkig was de radioloog bereid om direct te vertellen dat zij niets verdachts zag, hooguit wat onrustige darmen. Diep van binnen wist of hoopte ik dit natuurlijk maar het blijft toch altijd weer spannend. Heel veel verschillende gedachten van wat als.... zijn de afgelopen dagen toch ongewild de revue gepasseerd. Op de achtergrond blijft de kankerangst toch nog steeds aanwezig. Achteraf dus gelukkig allemaal verspilde energie.
Donderdag nog even overleg met de internist om de knoop door te hakken wat we het komende jaar met de tamoxifen en eventueel zoladex gaan doen.
Als het aan mij ligt hou ik het zoals het nu loopt. Nu weet ik waar ik aan toe ben.

Car