Vitale (O)pa

Impressie van een kampeerweekend

Na maanden stond de caravan afgelopen weekend weer op een plek in het bos.
Weer even voelen hoe lekker het is om buiten te zijn met "beperkte" middelen om je heen, geen internet, mobiele telefoon en onnodige rommel die we in het dagelijks leven om ons heen verzameld hebben.
Nog ruim vier weken dan mogen we langer.
Impressie van een kampeerweekend met een oranje randje:

Bezoek aan het huis waar ik ben opgegroeid

Onlangs kwam ik in gesprek met iemand die naast het huis woonde waar ik ben opgegroeid in de wijk Blijdorp in Rotterdam.

De afgelopen maanden ben ik regelmatig bezig geweest (veelal via hyves) om oud klasgenoten van de basisschool en oud collega's van Seelen het accountantskantoor waar ik ooit werkte te vinden.
Menigeen is al gevonden, de reünie van Seelen vindt waarschijnlijk eind dit jaar plaats.

Mede door deze hang naar vroeger greep ik de kans aan om de man die ik sprak te vragen of hij niet aan de huidige bewoonster van het huis waar ik ben opgegroeid zou willen vragen of ik eens een kijkje binnen mocht nemen.

De huidige bewoonster belde zeer enthousiast op, we waren welkom, ze kon zich helemaal voorstellen dat ik nog een keer binnen wilde kijken.

Maandagmiddag ging ik samen met mijn zus en moeder na 22 jaar weer de stenen trap op.

Binnen was het nog veelal hetzelfde zoals mijn ouders het huis 22 jaar geleden hadden achtergelaten.

De keuken, het slot op de deur zodat wij niet het stapgat in konden duikelen, de glas in lood schuifdeuren, het "hok" waarin mijn moeder me wel eens af liet koelen en zelfs het oude behang van onze slaapkamer was nog aanwezig.

Het was een middag vol herinneringen en herkenning.

Ik ben gestart met Melotonine 5 mg. Ben benieuwd, de eerste nacht was nog niet echt een succes.

Bedankt voor de diverse tips die ik van verschillende kanten heb gekregen. Mocht dit niet werken dan valt er nog het e.e.a. uit te proberen.

Met mijn pa heb ik (net zoals we vroeger op de Veluwe vaak deden) vandaag 30 kilometer via het toekomstige "paleis" van mijn zus en zwager in Nesselande langs de Rotte gefietst.

Het ging lekker pa (goed he dat ik je weer bij kan houden ?)

Car

Aanvulling 10 januari 2008:

Gegoogled op Seelen en toen toevallig terecht gekomen op dit blog?
Eindelijk is er dan een datum geprikt voor de geplande reünie.
Zaterdag 21 maart 2009 zal de reünie gehouden worden.
Ben jij nog niet benaderd en wil je hierbij aanwezig zijn. Wij vinden het leuk als je contact met ons opneemt zodat we je kunnen informeren over de locatie.

Ben je wel benaderd en lees je dit blog, jij weet nu al meer van mij dan ik van jouw, een reactie vind ik altijd leuk.

Toch maar aan de Mover

Vanmorgen hebben we de caravan uit de winterstalling gehaald, volgend weekend is er een Arinso weekend in Belgie gepland.
Voorheen duwde we samen zonder problemen de toch wel zware caravan op het meest bijzondere plekje.
Vorig jaar hoopte ik nog dat mijn klierwegarm op termijn geen belemmeringen meer op zou leveren. Nu weet ik al beter, wat weg is zal anders werken.
Toen we vanmorgen samen stonden te sjorren realiseerde we ons dat er toch het een en ander veranderd is.
In het verleden zaten we wel eens te filosoferen over het feit dat als we oud waren en toch nog met de caravan weg wilde we altijd nog een mover aan konden schaffen. Movers waren tenslotte voor oude of luie mensen en eigenlijk wel wat over-done.
Vandaag, nog lang niet oud zijn we er een gaan bestellen.
Wat een luxe als je met wat geld zo een luxe-probleempje op kan lossen. Zou hij aftrekbaar zijn als hulpmiddel onder de post ziektekosten ?

Gisteren tijdens het halen van mijn maandelijkse Zoladex begon de huisarts over de bijwerkingen. Ik denk dat hij door de oncoloog ingelicht was.
Hij stelde voor om af en toe eens een slaappil te gaan slikken zodat ik wat vaker een gehele nacht door zou slapen en zo wat minder vermoeid zou zijn.
Hij vond dat hij het kon verantwoorden dat ik eventueel verslaafd zou raken aan de slaappillen Dat was een betere optie dan dat ik zou overwegen om eerder te stoppen met de hormoontherapie.
Voor ik het wist stond ik buiten met een doosje pillen me nu afvragend of ik dit wel wil, er zijn toch nog meer optie's die ook nog uitgeprobeerd kunnen worden.
Misschien toch nog eens gaan informeren of een hoge dosering (ook door een arts voorgeschreven) melatonine geen optie is.

Car

Het gaat goed

Maandag had ik weer eens een afspraak met mijn oncoloog.

In eerste instantie had ik eigenlijk helemaal geen zin om de afspraak na te komen, ''handmatige'' controle en de vraag hoe gaat het er mee zouden onderdeel uitmaken van het consult.

Als mensen momenteel aan me vragen: hoe gaat het ermee, dan is over het algemeen het antwoord: best wel goed.

Ik besloot toch maar mijn afspraak na te komen, ik kon namenlijk naar mijn oncoloog toe eerlijk zijn met mijn antwoord.

Op zijn vraag hoe gaat het ermee, kon ik hem lachend vertellen dat het goed gaat.

De sinds drie maanden weer toegediende Zoladex in combinatie met Tamoxifen doet duidelijk zijn werk. (of het werk goed is moet de toekomst uitwijzen)

Regelmatig vlieg ik op, kan het opeens heel heet krijgen, kom slecht in slaap, wordt 's morgens zwemmend wakker met een tintelende linker voet, ben snel moe, mijn gezichtsvermogen fluctueerd, concentratievermogen is laag, stress heeft snel invloed en mijn libido is gedaald tot -100. (Volgens M. ben ik de stemmingswisselingen vergeten te melden)

Kortom de medicijnen werken goed.

Zijn antwoord wist ik van te voren al: als het de kwaliteit van leven zo beinvloed dan kan u altijd de keuze maken om te stoppen, verstandig is het echter niet.

Op het congres van de Borstkankervereniging wat onlangs gehouden werd was verteld dat er een stijging te zien is van terugkeer van de kanker na 5 jaar als vrouwen stoppen met de hormoontherapie.

We hebben dus maar afgesproken dat ik in ieder geval probeer om de medicatie 2 tot 3 jaar vol te houden, dan praten we verder.

Ik vindt nl. niet dat ik momenteel als moeder de keuze heb om te kiezen voor levenskwaliteit.

Zou het mezelf nooit vergeven als zou blijken dat de kanker terug keert en ik gestopt ben.

Mocht iemand aan me vragen hoe het gaat dan krijgt hij gewoon weer te horen: met mij gaat het goed.

Car