In 2007 had ik kanker

En dan is 2007 bijna ten einde.

Ik zie mijzelf nog staan op 31 december vorig jaar buiten in Spanje bij de vuurkorf met de wetenschap dat ik per begin januari in mijn nieuwe baan zou gaan beginnen.

Mijn leventje zou er anders uit gaan zien, er zou weer een ander ritme gaan ontstaan.

M. wist op dat moment ook al dat zijn werkplek in de loop van het jaar verplaatst zou gaan worden van Rotterdam naar de omgeving van Utrecht. We waren nieuwschierig naar hoe e.e.a. zou gaan verlopen.

Wat is het jaar anders gelopen dan we ons op 1 januari hadden voorgesteld. Geluk en gezondheid hebben een andere lading gekregen.

2007 is een veelbewogen jaar geweest toch merk ik zelf dat de scherpe kanten er al afgaan, veel gebeurtenissen hebben al een plaatsje gekregen. Met de gevolgen ben ik nog aan het dealen maar ook die zullen een plekje gaan krijgen.

Door dit weblog mag ik ook vergeten, teruglezen is altijd nog mogelijk.

Ik kan nu al zeggen in 2007 had ik kanker.

Wie dit niet kan zeggen is Rebecca, een van de meiden die ik in juni op Texel heb leren kennen, ook zij hield een weblog bij http://www.huisjeweltevree.web-log.nl/.

Wat is het raar dat zo'n jonge meid haar laatste kerst doorbrengt in een Hospice.

Mijn gedachten zijn regelmatig bij haar.

Zowel de actieve als stille lezers bedankt voor het meelezen, ik heb hierdoor regelmatig echt het gevoel gehad dat ik er niet helemaal alleen voor stond.

Allemaal hele gezellige dagen met mensen die je lief zijn.

Neem je voor niets voor te nemen

Hooguit iets dichter bij elkaar te staan

Zodat we op de weg die we nu lopen

Voor altijd verder kunnen gaan

(met dank aan mijn nichtje Margo)

Car

Zicht

Begin oktober ben ik gaan stoeien met een nieuwe bril.
Mijn ogen zijn door de behandelingen versneld achteruit gegaan en varifocus glazen zouden de oplossing moeten zijn.
Ik wilde niet zeuren en heb ondanks het rare gevoel in mijn hoofd wat de bril me bracht weken geprobeerd er aan te wennen.
Gelukkig werd ik er echter niet van. Opnieuw werd er een oogmeting gedaan en toen bleek dat een van de glazen niet goed zou zijn.
We zijn nu weer enige weken verder en afgelopen week bleek dat de sterkte weer veranderd is.
Ik was het zat en heb heerlijk mijn oude bril weer opgezet, wat een opluchting weer wat meer rust in mijn hoofd.
Gisteren belde de opticien me op, hij was op onderzoek gegaan.
"He, dat is wel een rotzooi wat je slikt !." Volgens zijn gegevens kan door de chemo's en de hormoontheraptie de hypofyse aardig in de war raken.
Hoelang moet je dat nog slikken was zijn vraag. Nog maar vijf jaar was mijn antwoord.
De komende weken gaan we wekelijks bekijken of de sterkte wederom veranderd.
Het nieuwe montuur blijft voorlopig in de kast liggen.

Car

Beugelbekkie en uitzicht op zon

Toen K. vorig jaar verlost werd van zijn beugel maakte de tandarts de opmerking " en nu jij "?
Al lachend vertelde ik hem op dat moment dat ik de jaren die ik als tiener met mijn ouderwetse bovenbeugel had gelopen genoeg vond.
Wat overdreven, al die moeders die ook zonodig weer aan de beugel moeten, mij niet gezien.
Ja mijn onderkaak ging de afgelopen jaren wat verschuiven maar je kon als het je tijd was toch altijd nog een gebitje nemen ?
Tijdens mijn kaalslag kwam deze redernatie regelmatig in mijn hoofd terug. Een pruik, bril en gebitje was misschien iets te veel van het goede.
Als er niets aan de hand is stel je vaak makkelijk dat het niet zo erg is om iets te verliezen. Ik voelde dat het in de praktijk anders is.
Sinds dinsdag loopt deze moeder van 41 tot grote hilariteit van haar puber zoon dus weer met een (onder) beugel rond. En zeuren dat mijn mond open ligt, en het best wel gevoelig is, kan natuurlijk niet.
Heb er zelf voor gekozen om een tijdje met pijn in mijn mond in de rondte te lopen, het voordeel is dat de aandacht van het stijve, branderige gevoel in mijn arm nu wordt afgeleid door mijn mond.

Als ik straks beter ben dan gaan we luxe op vakantie.
De afgelopen maanden is hier in huis regelmatig deze opmerking gemaakt, uitkijkend naar de tijd die komen ging.
De afgelopen jaren zijn we tijdens de kerstperiode niet thuis geweest, meestal gingen we met M&R naar V&G in Spanje. We huurde dan een huis, tankte een dosis zon en wisten precies waar we aan toe waren.
Dit jaar wilde we iets anders en bijzonders.
De afgelopen weken ben ik regelmatig aan het zoeken geweest, het wilde alleen maar niet lukken.
Of er was geen vlucht meer, de accomodatie was te klein, het was te koud of het lukte niet meer om op tijd de benodigde inentingen te halen. Elke keer verzon ik wel weer een rede waarom iets niet geschikt was.
Mijn twee mannen werden er af en toe gek van en ikzelf uiteindelijk ook.
Aangestoken door Anita een vriendin van Mir hebben we afgelopen week de knoop doorgehakt. In de voorjaarsvakantie gaan we een weekje heel luxe naar Mexico.
Precies een jaar nadat de kanker zich openbaarde zitten we straks heerlijk onbezorgd op een wit strand onder de palmbomen met als enige zorg in welk restaurant zullen we straks weer eens gaan eten.
We kijken er echt naar uit. Met zo'n vooruitzicht is het niet erg om in de decembermaand thuis te blijven.

We gaan het hier gezellig maken, komend weekend is de kerstbomen hakdag en binnenkort zal hier voor het eerst sinds jaren weer een kerstboom in huis staan.

Car